Countrydeuntjes, cheerleaders en een ton gegrild vlees: Amerikaans Nascar-circus strijkt neer in Zolder

“Amerikaans? Zeg maar Frans. Het is hier één grote chaos in de pits”, zegt een misnoegde steward die van orde in ‘zijn’ pitlane houdt (en niet van Fransen). De Amerikaanse stockcars die Nascar zo typeren – veel carrosserie, weinig technologie – rollen na zestien rondjes op het circuit van Heusden-Zolder terug de box in en krijgen meteen veel bekijks. “In de Formule 1 betaal je je blauw om eens van ver te mogen zwaaien naar de racers, hier betaal je de prijs van een voetbalticket en mag je overal rondwandelen”, glimlacht Paul, een Duitse autoliefhebber.

Uit de met reclame beplakte Chevrolet Camaro van ‘Memphis Racing’ stapt een racer volledig gehuld in stars and stripes. Wanneer de helm, ook met Amerikaanse vlag, er afgaat, komt een Belgisch kopje tevoorschijn. “Een leuke touch voor de fans”, zegt Guillaume Deflandre (22), die net vierde geworden is in de Elite 2-serie. Zijn outfit zegt alles: wie van Nascar houdt, ademt ook een beetje de American Dream.

Lees: alles kan en mag. Zowel op het circuit – racewagens mogen nog tinnitus veroorzaken, en racers op de vuist gaan – als ernaast – cheerleaders mogen een stukje bloot tonen. Het vlees dat op de braadslee ligt, wordt per kilogram verorberd. Groene golf of niet, Zolder moet het Amerikaanse spektakel een weekendje gedogen.

Het zijn die all-American vibes die de Nascar Euro Series over de plas proberen aan te wakkeren. In eigen land is de markt namelijk verzadigd en een beetje tanende. Jaarlijks zijn er sinds 2012 zes raceweekends in Europa, en allemaal koesteren ze Amerika in hun verhaal. 

“Die Amerikaanse toestanden horen erbij. Corvettes op de paddock en cowboys die aan linedancen doen”, zegt thuisrijder Anthony Kumpen, die het Europese kampioenschap in de Elite 1-serie al twee keer won. Toch voelt het allemaal wat gekunsteld. Een Amerikaanse vlag en een pin-upgirl op een foodtruck maken van een royale hamburger nog geen ‘quarter pounder with cheese’. 

“Je kan dit niet vergelijken met de Daytona 500", zegt Kumpen, die al twee keer 500 rondjes meereed op het ovalen circuit – bekend van de films Cars of Days of Thunder. Het gaat er niet om 20.000 bezoekers in een weekend, maar 750.000 in een week. “Daytona is eigenlijk een stad die gebouwd is rond een autocircuit.” Dat is Heusden-Zolder (gelukkig) niet.

Wanneer ‘The Star-Spangled Banner’, het Amerikaanse volkslied, door de speakers knalt, is er amper een patriot die rechtstaat. “Ik heb het wel voor die Amerikaanse cultuur, maar ze is ondergeschikt aan de race”, zegt José Vanwynen, die vanuit Frankrijk is afgereisd. Wat de race zo speciaal maakt? “De brute kracht.” Wanneer de brullende motoren de hoofdtribune voorbij snellen, gaat de teller voelbaar de lucht in.

“Het is ook geen voorgekauwde wedstrijd zoals in de Formule 1”, geeft Kumpen aan dat een race met gelijkwaardige auto’s ook de show ten goede komt. “Alles staat ten dienste van het spektakel. Als de race gelopen lijkt, zoeken de organisatoren wel een excuus om de safetycar erbij te halen.” Op vier ronden van de finish bij de Elite 1-serie raakt een kegeltje de rand van het circuit. Resultaat: zwarte vlag, en alles weer op een hoopje.

Het lijkt wel een kermiskoers voor vierwielers. Het talent van Hamilton viel in Zolder niet te bespeuren, en de grootste ster in de pitlane is een wielrenner: Tom Boonen. “Leunen, steunen, kwakken en plakken, dat is echt geweldig”, is hij zichtbaar in zijn nopjes. En het Amerikaanse gevoel? “Dat is vooral deel van het verkoopspraatje, al zitten er soms echte America lovers  in de tribune.”

Na lang zoeken vinden we zo’n fan: “Op mijn dertiende ben ik verliefd geworden op een Mustang en sindsdien is dat Amerika-gevoel nooit verdwenen”, zegt Chantal De Schepper. “Alles is er groot, iedereen is er gastvrij. Ook hier naast het circuit is het één grote familie.” U moet weten, ze is nog nooit in Amerika geweest. “Volgend jaar gaan we eindelijk.” Tot dan zal Zolder moeten volstaan.