Waarom Football Leaks geweldig nieuws is
Frank Heinen schrijft columns over sport en cultuur voor de Volkskrant, HP/De Tijd en andere media.
Het voetbal dat je in je hoofd hebt, wordt meestal in het verleden gespeeld, soms in de toekomst, maar bijna nooit in het heden. Dat schreef Nick Hornby ooit, en die kon het weten, want Nick Hornby kwam jarenlang bij Arsenal, een club die in die tijd zo armoedig voetbalde dat je er wel een stralende toekomst bij moest fantaseren om het vol te houden. Het regende er ook nog eens altijd. Later, toen Hornby een beroemde schrijver was en Bergkamp en Henry en Pires bij Arsenal tekenden, werd het weer ook aantoonbaar beter.
Ik dacht aan Hornby bij het lezen van de berichten die dit weekend via Football Leaks bij verschillende Europese kranten belandden. Het eerste bericht betrof het nieuws dat zeven Europese topclubs zich binnen afzienbare tijd zullen afscheiden van de rest. Die clubs – Arsenal zit er ook bij, wat voor de ervaren Hornby-lezer een bewijs is dat ook in het voetbal een schimmelende pompoen een sportwagen kan worden – willen liever vandaag dan morgen een soort herenclub oprichten, waarin ze alleen nog tegen elkaar hoeven te spelen, en het geld dat die wedstrijden opbrengen niet meer hoeven te delen met de flutclubjes die nu nog amechtig hijgend door de groepsfase van de Champions League strompelen. Een naam hebben ze ook al: Super League.
Het tweede bericht kwam erop neer dat de FIFA regels maakt die wel gelden voor clubjes als Málaga, maar niet voor Manchester City en Paris Saint-Germain, clubs die zonder Qatarese oliemiljarden nog gewoon de noodlijdende Traditionsvereine zouden zijn die ze jaren zijn geweest.
Reactie van de FIFA: we hebben niets onwettelijks gedaan.
Reactie van PSG en City: huh, wat?
Schaamteloos
Op de dag dat Jean-Luc Dehaene – lid van een zevenkoppige commissie die financiële doping in het voetbal moest aanpakken – overleed, mailde een advocaat van City naar enkele bestuurders: “One down, six to go.” Een opmerking waarover je – onder meer – zou kunnen opmerken dat ze ‘niet onwettelijk’ is.
Ik las het allemaal. Daarna las ik het nog eens, dacht er in bad een uurtje of wat over na, bestudeerde mijn gerimpelde vingers en besloot toen dat dit geweldig nieuws was. De schaamteloosheid ervan, de obscene zucht naar macht en geld, die in alle openheid opgestoken middelvinger naar de rest van de wereld; het beviel me opeens allemaal enorm. Sterker nog: ik verheugde me actief op de volgende Football Leaks-onthullingen. Vast iets met matchfixing, of met een gedrogeerde wereldster. Misschien nog iets met belastingontduiking, of illegale overheidssteun.
Als de Super League er komt, speelt Bayern München over een jaar of drie vijf keer in een maand tegen Manchester United, op de maan, want daar blijft de verkoop van tenuetjes nog wat achter
Ik kreeg er echt zin in.
Sport is geen herenclub. Sport is een feest waarvoor iedereen is uitgenodigd. En neem vooral je vrienden mee.
Hoe sneller het voetbal scheef groeit, hoe harder en overmoediger de bestuurders, sponsors, eigenaars hun eisen op tafel smijten, hoe rapper het voorbij is. Dit jaar is de wens van Spaanse clubs om hun competitiewedstrijden in Los Angeles te spelen nog niet gehonoreerd, maar als de Super League er komt (en natuurlijk komt die er), speelt Bayern München over een jaar of drie vijf keer in een maand tegen Manchester United, op de maan, want daar blijft de verkoop van tenuetjes nog wat achter.
Prima, zonder je maar af, en neem je geld en je spelers en je advocaten en je corrupte bestuurders mee. Speel maar tegen elkaar, tot je onderling ruzie krijgt (want natuurlijk komt die er) en de Super League zich noodgedwongen zal moeten opsplitsen. En dan nog eens, en dan nog eens – tot elk lid van de Big Seven alleen nog tegen zichzelf kan spelen, en er dan achter komt dat elk doelpunt dat je maakt automatisch ook een tegengoal betekent.
En dat iemand dan twittert: ‘Seven down, zero to go.’
Afgelopen week was er geen Champions League. In plaats daarvan werd in heel Nederland een bekerprogramma afgewerkt. ’s Avonds zag ik topclubs (nou ja: Nederlandse topclubs) ploeteren op amateurveldjes waar kort voor de aftrap het lokale vee van was verjaagd. Het stortregende, er waren penaltyreeksen die tot ver na middernacht duurden. Eén Eredivisie-club werd uitgeschakeld door een kopbal van een jongen die eerst de hele dag aardrijkskundeles had staan geven.
Het was het voetbal van een heden dat sterk op het verleden leek, en, hopelijk, ook op de toekomst.