Tien films die u deze week niet mag missen

1. Suspiria

Fans van Call Me By Your Name, opgepast: de nieuwe film van Luca Guadagnino bevat noch zwoele kusscènes, noch rijpe perziken. Wel bloed, geweld en zwaarwichtige geschiedenislessen. Suspiria, Guadagnino’s remake van de gelijknamige cultklassieker van Dario Argento uit 1977, is een behoorlijk pretentieuze remake die pulp tot een filosofisch traktaat wil verheffen. Guadagnino verbaast en irriteert met vage referenties naar de Holocaust, de Koude Oorlog en het patriarchaat. Maar dat de man stijl heeft, staat als een paal boven water. En als er iemand hekserij in muziek weet te vatten, dan is het Radiohead-frontman Thom Yorke wel.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie, hier onze “bijsluiter” met uitleg door Luca Guadagnino en Tilda Swinton, en hier ons interview met Thom Yorke.

2. Cold War

De winnaar van de Grand Prix op Film Fest Gent, en dat is meer dan terecht. Pools meestercineast Pawel Pawlikowski (Ida) vertelt in nauwelijks anderhalf uur een bitterzoet liefdesverhaal, gespreid over vijftien jaar. Het stijlvolle zwart-wit, waarin hij de destructieve romance tussen Zula (Joanna Kulig) en Wiktor (Tomasz Kot) toont, is om duimen en vingers van af te likken, en de muziek die hun affaire samenbindt, tilt de film naar een hoger niveau. Cold War is één van die zeldzame films waarop niets aan te merken valt.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons interview met Pawel Pawlikowski.

3. Restored!

Een filmfestival met werk van Orson Welles, Rainer Werner Fassbinder, Ingmar Bergman, Dario Argento, Nicolas Winding Refn, Andrej Tarkovski én Louis Feuillade: waar zou een mens vandaag nog zoiets hemels kunnen vinden? In onze eigen hoofdstad, bij Cinematek, zo blijkt. Meer zelfs: u krijgt er klassiekers als Citizen Kane, Suspiria (het origineel!) en Stalker in de best mogelijke kwaliteit te zien, want het Restored!-programma bevat alleen gerestaureerde kopieën. Zo zien films van een hele of halve eeuw oud er plots weer uit alsof ze gisteren pas gedraaid werden.

Van 19 tot 30/11 in Cinematek (Brussel).

4. The Wife

Glenn Close is in grootse doen als vrouw van een Nobelprijswinnaar die worstelt met de faam van haar man. Regisseur Björn Runge brengt het allemaal nogal klassiek in beeld, maar scenariste Jane Anderson verrast met scherpe bochten in het verhaal en uitstekende karaktertekening. Een spannend en diepgravend relatiedrama met thrillerallures, maar ook een analyse – en een ondergraving – van de traditionele rollenpatronen. De geweldige vertolkingen vormen de kers op de taart. Vooral het gezicht van Close in close-up is spectaculair om naar te kijken. Wat een stille storm van emoties.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons interview met Glenn Close.

5. Lazzaro Felice

Een film maken over de kracht van pure, onbaatzuchtige goedheid. Je moet het maar durven in deze cynische tijden. Met Lazzaro Felice serveert Alice Rohrwacher een magische, poëtische parabel die tovert met verschillende Italiaanse filmtradities. Het naïeve hoofdpersonage Lazzaro is allesbehalve een klassieke filmheld: op de tabaksplantage waar hij werkt is hij het kneusje, maar Rohrwacher ziet in hem een moderne heilige, die de wereld veel kan leren. Acteur Adriano Tardiolo is met zijn lieflijke babyface niet gewoon het gezicht van de film, de film ís zijn gezicht. In zijn pure blik, die de kijker als een magneet van goede vibes naar het scherm zuigt, zit het hele verhaal vervat.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie.

6. Enter the Void

Volgende week komt Climax in de zalen, een krankzinnige dansfilm van Gaspar Noé, die (terecht) laaiende recensies kreeg bij zijn première in Cannes. Maar weet waar u aan begint: Noés films zijn niet voor doetjes. Wie voorbereid naar de bioscoop wil trekken, kan zich in DE Studio klaarstomen met Noés drie vorige films. Voor de expliciete seksfilm Love bent u al te laat, maar maandag wordt Enter the Void vertoond, een lange drugstrip tussen leven en dood. En als u de week nadien nog niet verzadigd bent, is er ook nog Irréversible, de gewelddadige kopstoot waarmee Noé definitief doorbrak. Breng een kotszakje mee.

Op 19 en 26/11 in DE Studio (Antwerpen).

7. Girl

Er zijn filmmakers die er jaren over doen om hun eigen stem te vinden. En er zijn jonge snaken die meteen perfect weten wat ze willen vertellen, en hoe. Lukas Dhont is zo iemand. Girl is een door en door fysiek drama over de worsteling van een jonge transgenderballerina met haar lichaam (en ambitie). De film is spectaculair in zijn eenvoud en precisie. Klein van opzet, maar enorm van impact: de kans dat uw blik op transgenders voorgoed zal veranderen, is groot. De kans dat u tot in het diepste van uw ziel geraakt wordt, reusachtig. Een haast onmogelijk volmaakt debuut, met een ronduit verbluffende Victor Polster in de hoofdrol.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze vijfsterrenrecensie, en hier ons interview met Lukas Dhont.

8. The Sisters Brothers

Ook wie niks heeft met westerns, krijgt Jacques Audiard (Un prophète) met zijn lasso te pakken in The Sisters Brothers. Een soms brutale maar – voor Audiards doen – heerlijk luchtige, warme film met een geweldige cast en een hart van goud. Joaquin Phoenix en John C. Reilly spelen zwaarbewapende maar ontwapenende premiejagers, en alsof dat nog niet genoeg was, doen ook Jake Gyllenhaal en Riz Ahmed mee. Audiard mist zijn Engelstalige debuut niet: hij speelt met westernelementen, maar knalt het machogehalte van het genre vakkundig aan diggelen.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons interview met Audiard en Reilly.

9. Loro

Paolo Sorrentino (La grande bellezza) schetst in Loro een onthutsend portret van voormalig Italiaans premier Silvio Berlusconi, en bij uitbreiding van de hele politieke cultuur in zijn thuisland. Zijn decadente, door schoonheid geobsedeerde regie sluit steeds naadloos aan bij zijn onderwerp en zijn personages, en dat is in Loro niet anders: net als Italië schippert deze film voortdurend tussen vrolijkheid en tristesse, tussen aantrekkingskracht en walging. De glansprestatie én de stupide glimach van hoofdrolspeler Toni Servillo krijgt u er gratis bij.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie en hier ons stuk over politiek in films.

10. Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald

De tweede film in de Harry Potter-spinoff-reeks Fantastic Beasts verlegt de focus van de fabelachtige beestjes van magizoöloog Newt Scamander (Eddie Redmayne), naar politiek drama en uitgesponnen nevenverhalen. Harry Potter-auteur JK Rowling schrijft de scenario’s voor deze vijfdelige filmreeks zelf, en neemt al eens te veel hooi op haar vork door een pak nieuwe verhaallijnen en personages te lanceren. Maar het zijn de knipogen naar het originele verhaal over de jongen in de bezemkast die pretlichtjes doen dansen in de ogen van hardcore Potterheads.

Nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie.