De Sint-Amanduskerk in Meulebeke liep zaterdagmorgen aardig vol voor de uitvaart van Roger Eeckhout. De 90-jarige ondernemer was dan ook een bekend figuur in de berengemeente. Met de Meulebeekse Dakwerken en later Ceremonie Roger richtte hij twee bedrijven op. “Onverwachts moeten we afnemen van een sterke figuur in Meulebeke”, sprak de priester. “Roger was opgewekt, hij straalde altijd.”

Roger kwam op donderdag 22 november tragisch om het leven bij een ongeval in de Meulebeeksesteenweg in Tielt. Toen hij met zijn BMW huiswaarts keerde, werd hij door een trein gegrepen aan de spoorwegovergang. Vermoedelijk bolde zijn wagen wat vooruit toen hij aan de slagboom stond te wachten, met de fatale klap als gevolg.

De uitvaartdienst werd gestart met het levensverhaal van Roger. Dat gebeurde aan de hand van emotionele getuigenissen van zijn drie kleinkinderen Leslie, Tracey en Gregory. Met de begrippen ‘liefdevol’, ‘gedreven’, ‘respectvol’, ‘gepassioneerd’, ‘geëngageerd’, ‘loyaal’ en ‘doorzetter’ typeerden ze hun ‘Pepé’.

“Niets was hem te veel”

Roger trouwde in 1953 met zijn vrouw Suzanna Verheyen. Het koppel kreeg twee dochters Sonja en Chantal. “Ze kwamen nooit iets te kort. Je zorgde altijd voor een gezonde balans tussen werk, gezin en vrije tijd”, sprak een kleindochter. “Ook op ons was hij fier. Hij stond steeds klaar, niets was hem te veel. Hij had het beste met ons voor.”

Kleinzoon Gregory omschreef hem als een ondernemer in hart en nieren. Eerst in zijn succesvolle bedrijf de Meulebeekse Dakwerken, dat in de jaren 80 tot twintig werknemers telde. “Hij was fier op zijn familiezaak en had een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Op 86-jarige leeftijd beklom hij nog altijd de ladder om te bekijken of alles in orde was.”

Met Suzanna had Roger een supervrouw gevonden, zeiden zijn kleinkinderen. Ze zorgde dat het huishouden op en top in orde was. Roger had een groot respect voor haar. “We beloven heel goed voor haar te zorgen”, klonk het emotioneel.

Naast zijn bedrijf in dakwerken ontwikkelde Roger een passie voor oldtimers. Die passie werd de start van een tweede succesvol bedrijf: Ceremonie Roger. Met zijn oldtimers en huwelijksbussen verzorgde hij honderden trouwfeesten. “De laatste tien jaar reed hij zelf niet meer”, zei Gregory. “Maar hij wilde altijd weten of de bruidjes tevreden waren en stiekem vroeg hij of het mooie meisjes waren. Dat we een nieuwe aanwinst hadden, een busje, maakte hem trots en was een geruststelling dat zijn geliefde hobby werd voortgezet.”

“Ongelooflijke doorzetter”

Roger maakte in zijn jongere jaren ook deel uit van de brandweer en de wielertoeristenclub De Morgenvrienden. Hij was lid van meerdere oldtimerclubs. Zijn beste vrienden leerde hij kennen in Blankenberge, waar hij een appartement had.

“Je stond positief in het leven, was een ongelofelijke doorzetter, ondanks vele tegenslagen op gezondheidsvlak”, zei Gregory. “Als het moeilijk gaat, zullen we naar boven kijken en vragen: Pepé, wat zou jij doen? We houden je motto ik moet het kunnen, ik ga het kunnen en ik zal het kunnen stevig in onze gedachten.”

Na de getuigenissen volgde nog een bezinningstekst. De hele kerk gaf een applaus. “Uit respect en dankbaarheid voor een man die ons zal bijblijven. Een doorzetter, levensgenieter, businessman met het hart op de juiste plaats. Als we bussen en oldtimers zien zullen we aan je denken. Als we feestmuziek horen, zullen we aan je denken. Rogertje, het ga je goed.”

De dienst werd ondersteund door livemuziek van de Meulebeekse zangeres Chelsy. Op de piano bracht ze onder andere het nummer ‘Hey pa’ van Niels Destadsbader. Het laatste woord van de dienst was voor kleinzoon Gregory, die nog een dankwoord voorlas voor zijn pepé. Ze deelden dezelfde passie voor onder andere auto’s en Club Brugge. “Ik beschouwde je als een held. Met veel liefde en trots zal ik verder zetten wat je hebt opgebouwd. Iedere keuze die ik zal nemen, zal met jou in gedachten zijn. Ik zal je koesteren voor de rest van mijn leven”, besloot de kleinzoon.