Direct naar artikelinhoud
Hockey

Als de Red Lions wereldkampioen worden, dan hoor je dat hoger in te schatten dan de derde plaats van de Rode Duivels

Hans Vandeweghe.Beeld Bob Van Mol

Hans Vandeweghe is sportjournalist bij De Morgen.

Afgezien van dat vreselijke, alom aanwezige (bij)geloof blijft India het meest fascinerende en verscheiden land op deze planeet. En het spijt mij ontzettend dat ik hier niet eerder heb over nagedacht: de Red Lions volgen in hun queeste naar goud op de worldcup hockey.

November is het droog seizoen en het is er een aangename 20-25 graden. Het eten is overal in India prima en gaststad Bhubaneswar ligt dicht bij de Golf van Bengalen. Mits wat Motilium en Imodium kom je de onvermijdelijke turista door.

Vijf dagen vrij in de poulefase, wie verzint zoiets? En dat terwijl de hockeyers conditioneel beter getraind zijn dan de voetballers

Tijd genoeg om uit te zieken overigens. Stel je voor: gisteren hebben de Lions gespeeld en de volgende keer dat ze aan de slag moeten is zaterdag. Hockeyers hebben altijd het nuttige met het aangename weten te paren, is het niet in hun befaamde kantines en club houses voor de derde helft, dan op kampioenschappen. Vijf dagen vrij in de poulefase, wie verzint zoiets? En dat terwijl de hockeyers conditioneel beter getraind zijn dan de voetballers.

Gisteren was het kiezen. Deel 1 van superzondag op Play Sports 1 of hockey op 5. Telenet heeft een kans gemist om een statement te maken tegenover het voetbal door hockey niet op het eerste kanaal te programmeren. Een WK in een kleine sport met een vertegenwoordigend elftal dat tot de favorieten behoort, is nog altijd minder belangrijk dan een voetbalwedstrijd tussen twee elftallen in een kleine competitie.

In slaap gevallen

Hockey is niet mijn favoriete sport sinds ik in de finale van de Olympische Spelen in Atlanta, met Nederland als winnaar, in slaap ben gevallen. Is dat erg? Jazeker, als je werkt in Nederland en tussen de Nederlandse collega’s wakker wordt, gehinderd door je eigen gezoem/ronk.

Hockey uit de jaren 90 kon mij niet boeien. Ik weet niet of er veel aan die sport is veranderd – het been- en voetslaan ter verwerving van een strafcorner bestaat nog steeds – maar het gaat allemaal veel sneller en flitsender. Gisteren heb ik op het grote scherm alvast geboeid zitten kijken naar het laatste grote kampioenschap van 2018, waarop een Belgische medaille zou kunnen vallen. De iPad diende voor Club-Standard.

Simon Gougnard duelleert met enkele Indiërs. België bleef op 2-2 steken tegen het WK-gastland.Beeld Photo News

Vorige week zaten de stemformulieren voor sportman/vrouw/ploeg/belofte van het jaar in de mail en ten laatste 5 december moet alles binnen zijn. Zeventien (17!) dagen later worden op het Sportgala de prijzen uitgereikt. De stemmen worden wellicht per huifkar aangevoerd.

De worldcup hockey eindigt op 16 december. Als ze ons nu de tijd hadden gegeven tot de avond van 16 december om te stemmen, dan hadden we dat WK nog kunnen meenemen. De hockeymannen zijn weliswaar verkiesbaar, maar nu staan ze in het lijstje met een vijfde plaats in World League en winst in het toernooi van Nieuw-Zeeland. Niemand die daarvoor op de hockeymannen zal hebben gestemd. Stel je voor dat ze wereldkampioen worden, dan hoor je dat hoger in te schatten dan de derde plaats van de Rode Duivels. Ik heb die trouwens op twee staan en de Belgian Cats op één. Waarom? Omdat die basketbalvrouwen er alles hebben uitgehaald en de Rode Duivels niet.

Vliegende keeper

De Red Lions moeten volgende zaterdag tegen Zuid-Afrika vol aan de bak om alsnog groepswinnaar te worden. Gisteren speelden ze 2-2 gelijk tegen India, dat eerder met 5-0 had gewonnen van Zuid-Afrika. België had de eerste wedstrijd maar met 2-1 gewonnen van Canada. Als Canada India op remise kan houden en België wint, zoals verwacht, is de groepswinst binnen. In het andere geval wordt het doelsaldo belangrijk. Als België tweede wordt, is er nog niks aan de hand maar dan neemt het wel een omweg met onder meer een extra wedstrijd.

In voetbal zou de doelman naar zijn doel terugkeren, maar niet de Belgen. Die bleven met de vliegende keeper spelen, omdat ze zo graag wilden winnen

Die van gisteren had twee gezichten. België nam de eerste helft voor de rekening en stond bij de rust maar met 1-0 voor. In de tweede helft was India superieur en scoorde twee keer. Waarna België zijn doelman naar de bank stuurde en met een soort hybride vliegende keeper (Loïck Luypaert) ging spelen.

Nogmaals, de finesses van deze sport heb ik nooit meegekregen, maar commentator Floris Geerts praatte ons er netjes doorheen, zodat het verdomd spannend werd. Vergelijk het met een doelman die in het voetbal mee in de aanval trekt, maar niet alleen bij een corner. Resultaat: een man meer en dat zag je meteen aan het balbezit van de Belgen, die op 2-2 kwamen.

Daarna: nog straffer. In voetbal zou de doelman naar zijn doel terugkeren, maar niet de Belgen. Die bleven met de vliegende keeper spelen, omdat ze zo graag wilden winnen. Dat lukte net niet. Volgende zaterdag is de derde poulepartij tegen Zuid-Afrika. Waar ze tot dan hun tijd mee zullen doorbrengen, is niet bekend. Trainen zeker? Laten we dat hopen.

Loïck Luypaert als vliegende keeper in Bhubaneswar, India.Beeld Photo News