Dead Man Ray staat op uit de doden, met nieuw werk
Met de Belgische culthits ‘Chemical’, ‘Copy of 78’ en hun debuut Berchem maakten ze zich eigenlijk al in de jaren 90 onsterfelijk, maar Dead Man Ray is vandaag officieel herrezen. Op de ep EEN verzamelt Daan Stuyven zijn kompanen van weleer. En met die comeback zorgt hij in de laatste rechte lijn naar het eindejaar nog voor een grote verrassing onder de boom.
“Ik vermoed dat die groep vroeg of laat opnieuw zal samenkomen. Maar ik ben niet degene die daar het finale woord over zal hebben.” Dat zei gitarist Elko Blijweert ons vorig jaar nog, voorzichtig zijn woorden wikkend en wegend. Eigenlijk voelde je toén al aan je water dat het een kwestie van korte termijn zou zijn voor Dead Man Ray opnieuw tot leven gewekt zou worden.
Indie-supergroep
Dat gebeurt vandaag, liefst 22 jaar nadat de demo-versie van ‘Chemical’ de aanzet gaf tot de ultieme Belgische indie-supergroep uit de nineties. Een combo met Daan Stuyven en gitarist Rudy Trouvé (niet zo lang daarvoor uit dEUS gestapt) als spil. Om hun hectische cut-and-paste-techniek te vertalen naar het podium, floten ze toen ook Blijweert (een handlanger van Trouvé bij Kiss My Jazz) en drummer Herman Houbrechts (bekendst van Nemo) samen. Producer en toetsenwonder Wouter Van Belle werkte in 1998 hun debuut Berchem af.
Na de eeuwwisseling viel de groep nogal roemloos uit elkaar, wat meteen de weg baande voor Daans solocarrière. Maar zestien jaar later staat de groep dus terug op uit de doden. Toevallig kan Daan nu ook op elk moment vader worden, maar de eerste worp van Dead Man Ray is alvast een feit. Een ep die geldt als de voorbode van een langspeler (release: maart 2019), en een tour die van start gaat in de lente.
Het was een kwestie van tijd voor Dead Man Ray om te beslissen dat ze opnieuw de krachten zouden bundelen.
Miniatuurtjes onder je hersenpan
Die ep klinkt overigens alsof de tijd nooit écht heeft stilgestaan. Met superieure songs als ‘Monochrome’, die zenuwziek naar een orgelpunt werken, Daan Stuyven die zijn nasale kopstem herontdekt heeft, melancholisch jankende of nerveus krassende gitaren en elfendertig miniatuurgeluidjes die pas na enkele beluisteringen onder je hersenpan gaan huizen om er zich te nestelen.
Bien et bien étonnés de se trouver ensemble: Dead Man Ray!
Beluister EEN hieronder: