De slogans die de manifestanten op hun vele spanddoeken tentoonspreidden waren klaar en duidelijk. “Voor de rijken het fiscaal paradijs voor ons de hel”, “alles stijgt behalve ons salaris”, “veroordeeld tot pensioen op 67 jaar” of “neen, tegen de sociale slachtpartij”.

De twee grootste eisen van de vakbonden zijn duidelijk. Een leefbare pensioenleeftijd waarbij op 55 jaar aan eindeloopbaan kan gedacht worden, op 60 jaar het brugpensioen tot de mogelijkheden behoort en op 65 jaar echt op pensioen kan gegaan worden. Zeker voor de zware beroepen, die te vaak vergeten worden in hun ogen, moeten er oplossingen komen.

“We leven in 21ste eeuw en willen niet terug naar de middeleeuwen. We willen deftigste werkomstandigheden en dat begint bij de werkgevers. We eisen respect voor de werknemer”, zegt een ACLVB-vakbondsafgevaardigde.

De vakbonden zijn duidelijk woest en laten dat luid horen met leuzen als “samen sterk” en de nodige voetzoekers. Tussen de protestvoerders zijn zichtbaar veel ouderen die vrezen voor hun pensioen, maar ook dat van hun kinderen.

“Net zoals de gele hesjes vechten wij voor sociale gerechtigheid en meer koopkracht. Zij maken de keuze voor de gezondheid van hun kinderen”, stelt Estelle Ceulemans, algemeen secretaris ABVV Brussel.

“Intussen worden onze jongeren uitgesloten en krijgen ze nog enkel flexi- en mini-jobs aangeboden. De jobs jobs jobs die ons beloofd zijn, zijn geen echte jobs, maar duwen ons in de armoede”, vervolgt Ceulemans.

Voor de vakbonden is het nu al klaar en duidelijk dat er op deze manier niet werkt en de regering hen in de steek laat. “In mei zullen we de regering veranderen, een regering die niet naar ons luistert”, stelt een ACV-vakbondsafgevaardigde.