Dit zijn de tien beste platen van de week, verrassing van de week inbegrepen

1. Peet - Mecman

2018 eindigt zoals het in dit lijstje is begonnen: met Peet, één helft van het Brusselse duo Le 77 dat in januari van dit jaar zijn uitstekende album Bawlers uitbracht. Solo kiest Peet voor een soort... euh... ambient-hiphop, zo high in the sky dat we er terstond bij beginnen te zwijmelen. U kende misschien al de onderkoeld-funky single ‘La Vibe’ of het lijzige ‘Passer’, dat lijkt gestoeld op een outtake van een psychedelische soulband uit de seventies, à la Isaac Hayes. 

Peet beschikt over een wendbare, haast nonchalante rapflow die tussen gedrogeerd en vloeiend funky ligt, een beetje zoals die van Faberyayo van De Jeugd Van Tegenwoordig. Zo eet deze ket achteloos van twee walletjes tegelijk: van de P.funk die in het verleden oldskoolhelden als Alliance Ethnik kleurde (luister eens naar ‘Skielz’) én van het bonkende A$AP Rocky-achtige spul dat de jongste generatie hiphopfans verleidt (zie: ‘Taffisput’). Puik.

2. Dead Man Ray - EEN ep

Nooit gedacht dat de onverwachte terugkeer van Dead Man Ray zulke vonken zou slaan. Want op de comeback-ep EEN tilt het trio Daan Stuyven, Rudy Trouvé en Elko Blijweert de ijzig-melancholische sound van weleer moeiteloos naar het Hier en Nu, “met superieure songs als ‘Monochrome’, die zenuwziek naar een orgelpunt werken, Daan Stuyven die zijn nasale kopstem herontdekt heeft, melancholisch jankende of nerveus krassende gitaren en elfendertig miniatuurgeluidjes die pas na enkele beluisteringen onder je hersenpan gaan huizen om er zich te nestelen”, aldus onze journalist Gunter Van Assche. Verrassing van de week.

Lees hier over de terugkeer van Dead Man Ray

3. Bruce Springsteen - Springsteen on Broadway

“My mother and her two sisters were dancing machines”, aldus Bruce Springsteen tijdens één van zijn recente Broadway-shows. “Ook al heeft mijn moeder vandaag Alzheimer, de drang om te dansen is er nog steeds. Daarom zetten we altijd muziek op als ze in de deuropening verschijnt.” The Boss schetst ook de relatie die hij met zijn vader had en getuigt openhartig over de depressie van de man. Wat later toont hij zich een onvervaarde stand-upcomedian (“I’m from the boondocks! There was no Jersey Shore in my days! Jersey Shore? I invented that!”). 

De pakkende, ontroerende levensverhalen die het Amerikaanse rockicoon tussen zijn akoestische versies van zijn klassiekers weeft (en die u eigenlijk in zijn autobiografie Born To Run kon lezen), maken van Springsteen On Broadway een heftige, veelgelaagde belevenis. Maar het zijn vooral de uitgebeende, roestige herwerkingen van zijn songs die blijven nazinderen. Een grofkorrelig ‘Thunder Road’, een broze pianoversie van ‘My Hometown’, een brute bluesversie van ‘Born In The U.S.A.’, gespeeld op een roestige slidegitaar: Springsteenfans kunnen er hun hart aan ophalen.

We krijgen een verrassend intimistisch ‘Tougher Than he Rest’, een opzwepend akoestisch ‘Dancing In The Dark’ en een strijdlustig ‘Born To Run’. Op 15 december serveert Netflix de bijbehorende beelden in de documentaire die ook Springsteen On Broadway heet. 

4. Domo Genesis - Facade Records EP

De uit Los Angeles afkomstige rapper Domo Genesis leerde het klappen van de zweep bij de kwajongens van OddFuture, maar in tegenstelling tot Tyler, The Creator of Earl Sweatshirt hield hij de groezelige, getormenteerde shock-hiphop de voorbije jaren op een afstand. Denk aan zijn briljante Anderson .Paak-collab ‘Dapper’ en de daarbij horende plaat Genesis. 

Ook op Facade Records opteert hij voor uitgebeende, gespierde funk zoals in het geweldige ‘Creep Show’, waarin hij “My heart black as a lit cig, the wrist flick killing all in spite of a nigga just on some sick shit” uitspuugt. Gelukkig zijn de producties zonniger dan zijn gemoed - de plaat haalt deels inspiratie bij het overlijden van de betreurde Mac Miller. De grooves zijn retecool en dodelijk, soul en G.funk leveren de rest van de magie. Nice.

5. Foxwarren - Foxwarren

Verrukkelijke, in psychedelica gewikkelde seventiespop van een kransje retrofielen waar de Canadese indieheld Andy Shauf deel van uitmaakt – check zijn soloplaat The Party, nu meteen! Op Foxwarren sprankelen Shaufs melodieën alsof ze in het legendarische Big Pink tot stand kwamen. De arrangementen zijn minimalistisch, de productie kurkdroog. De songs zijn intelligent en catchy, met hemelse zangharmonieën die Fleetwood Mac en, jazeker, The Band in gedachten roepen.  Fijnproevers halen het zilveren bestek alvast boven.

6 Nanna B. - Solen

Bijna was Nanna B. tussen de mazen van het overaanbod aan najaarsplaten geglipt. Haar overrompelende tweede plaat Solen zal de harten van liefhebbers van experimentele r&b beslist doen gloeien. De Deense soulchanteuse kan er rekenen op het vertrouwen van de Allergrootsten. Zo produceerde Anderson .Paak twee nummers, werkte de gerespecteerde dj-producer Anthony Valadez mee en leende Shafiq Husayn (van cultproject Sa Ra Creative Partners) hand- en spandiensten. Voor de zangeres verklankt Solen haar reis als vrouw en artiest, op zoek naar een thuis, “van de zon naar de maan”. Een kosmische trip die doet denken aan Moonchild, Little Dragon en Erykah Badu.

7. Innerwoud & Astrid Stockman - Haven

Vers voer op het Belgische kwaliteitslabel Consouling Sounds. Op Haven verstrengelt de unheimliche stem van sopraan Astrid Stockman zich met de dreigende contrabas en industriële soundscapes van Innerwoud. Het project wortelt in de performance Medeamaterial waarvan muziektheater Transparant de omkadering verzorgde. Innerwoud tilt het concept zijn schaduwrijke wereld in waar donkere ambient, drones en neoklassiek de plak zwaaien. Een sprong in het ongewisse.

8. KOAN Sound - Polychrome

Vijf jaar geleden hoorde The Adventures Of Mr. Fox van het Britse duo KOAN Sound bij de meest fantasierijke releases in de zogeheten glitch-hop. In tegenstelling tot het legioen overijverige laptopnerds dat toen simpelweg Rustie en Hudson Mohawke probeerde te imiteren, smokkelden Will Weeks en Jim Bastow ook French house en funk in hun pompende elektronicahybride. 

Dat doen ze nog steeds op Polychrome, waar hun opvallende mix van alternatieve geluidsmanipulatie en opgefokte Skrillex-beats niet zelden in de haren doet krabben. Het wordt helemaal raar als ze hun hyperdigitale, stuiterende elektrofunk aan melancholische pianoloopjes koppelen. Uiteindelijk is het hun superbe producerstalent dat van Polychrome het coolste elektronicasnoepje van de week maakt. Ideaal voor onder uw duurste hoofdtelefoon.

9. VRWRK - Insight: Sawmills Acoustic Sessions ep

Teder, geestesverruimend kerstcadeautje van de Londense Belgen van VRWRK. De heren keerden hun comfortzone de rug toe en trokken naar de afgelegen Sawmill Studio’s in Cornwall (vijf uur rijden plus een boottochtje) voor een akoestische ep en een documentaire. Aldaar ontmantelden ze drie liedjes uit hun debuut On the Outside met de hulp van de pianist Jens Paeyeneers en de drummer Gert Malfliet. Het eindresultaat zweeft van Bon Iver naar Asgeir tot, behoedzaam, bij Moses Sumney. Zou het voor VRWRK een nieuwe artistieke fase inluiden?

10. Netsky - Abbot Kinney EP

Zo oer-Amerikaans en onverrichter zake high profile klonk Netsky nog nooit. Nu heeft de Antwerpse, in L.A. residerende danceproducer Boris Daenen nooit een geheim gemaakt van zijn buitenproportionele ambities. “Ik wil in L.A. een creatieve hub opstarten voor mijn team en vrienden”, zo verklapte hij vorige zomer nog aan De Morgen. Daarvoor haalde hij inspiratie bij de Noorse superproducers van Stargate, die al met Britney en Beyoncé werkten. 

“Ik zou graag een huis bouwen zoals de gasten van Stargate: een prachtige en smaakvol ingerichte woning met relaxruimtes en studio’s waar voortdurend artiesten over de vloer komen, van Katy Perry tot Rihanna”, klonk het toen. Bijgevolg klinkt deze Abbot Kinney ep peperduur, rotassertief en behoorlijk schreeuwerig. Het is glossy high society-muziek met de onvermijdelijke r&b-tics, ideaal voor op een Fast & Furious-soundtrack. Wedden dat Netsky straks bij Kanye of Ariana op schoot zit?