Mariah Carey in Vorst Nationaal: entertainend, kitscherig en geroutineerd
Vroeg Hans Teeuwen zich onlangs af in Humo: ‘Is Mariah Carey al dood?’ Het lange antwoord kan u hieronder lezen, desgewenst met een in een kerstsok gewikkeld glaasje eggnog bij de hand. Het korte antwoord: nee, jong.
De All I Want for Christmas Is You European Tour van Mariah Carey - Mimi voor de vrienden - is een kerstshow zoals River Plate - Boca Juniors een voetbalmatch is: zelfs voor de diehards wat overdreven. Maar plezánt! Het begon al voor de aftrap. Een gigantisch rood gordijn, een verblindende kerstkrans en een vergulden ‘MC’ boven het podium. En dan die ballerina die begon te dansen op een kerstversie van Tsjaikovski’s ‘Het Zwanenmeer’! Het moet geleden zijn van die ladderzatte kerstman in het Wijnegem Shopping Center dat er nog eens zó veel kerstgevoel in één keer over een publiek werd uitgebraakt. Tof.
Toen het doek zakte, stond daar een oceaandiep gedecolleteerde Mariah in een engelenpakje, met een lichtgevend kleed, donzige vleugels én een acht meter hoge kerstboom in haar rug. Het kon trouwens niet anders of het was een adem afsnijdend harnas dat ze daar aanhad. Ze week minutenlang geen centimeter van haar plaats en moest - doorheen de hele show eigenlijk - een handje krijgen van een danser om twee passen te kunnen zetten. Maar dat rijkelijk ingezette ‘Hark! The Herald Angels Sing’ - uitstekende titel, nog betere begeleidingsband - was wél feilloos gezongen. En met precies het juiste gevoel voor over the top theater.
Mariah was eerst een engel, dan een eskimo en tenslotte een elfje, zij het telkens in de alternatieve Pommeline-uitvoering
In de overgang - no pun intended - van 2016 naar 2017 stond Mariah voor lul omdat het fout liep met haar lip sync. Daarvan geen last vanavond. Ze zong zelf en ze zong goed. Die uithaal tijdens ‘Joy to the World’ was te horen tot op de Noordpool, ‘Silent Night’ flikkerde als een haardvuur en ‘O Holy Night’ was een showcase, misschien zelfs een tour de force. Ook goeie punten voor dat her en der opduikende, twintig man tellende, volledig in het wit uitgedoste gospelkoor. Vooral top bij die heerlijke zinssnede ‘Gloria! In exelsis Deo!’, en bij het nummer ‘Jesus Oh What a Wonderful Child’, gebracht terwijl Mariah in de weer was met een zoveelste kostuumwissel. Ze was eerst een engel, dan een eskimo en tenslotte een elfje, zij het telkens in de alternatieve Pommeline-uitvoering.
Het concept, dat Mariah voor het tweede jaar op rij over de grote plas haalt, bleek minstens evenveel Broadwayshow als muziekoptreden. Tijdens ‘Carol of the Bells’ werd een volledig ballet gedanst terwijl op de achtergrond verdwaalde sterren hemelwaarts vielen. Tijdens ‘Christmas Time Is Here’ van Vince Guaraldi (die met zijn trio één van de all-time beste kerstplaten maakte) stond er een fake gezin op podium dat fake pakjes kreeg - een toneel in het toneel. En tijdens ‘Here Comes Santa Claus’ kwam de Kerstman zelf een potje breakdancen met zijn twee karig aangeklede rendiertjes. Fout, maar goed fout.
Onvergeeflijk was dan weer dat er soms - aargh! - kinderen op podium kwamen die in één geval - nooo! - een hele medley mochten zingen en met wie Mariah zelfs - genade! - een ingestudeerd gesprekje voerde. Haar eigen kinderen waren erbij: Moroccan en Monroe - bijgenaamd, zucht, ‘Roc ‘n Roe’ - kwamen koddig kijkend om een iPad hengelen. Moroccans broertjes Turks, Tunesisch en Zimbabwaans konden er jammer genoeg niet bij zijn. Weet u trouwens waarom de Kerstman zélf geen kinderen heeft? Hij komt maar één keer per jaar en nooit langs de voordeur. Ho-ho-ho!
De luidste nummers waren de leukste: ‘Oh Santa!’, waarin Mariah één héél hoge noot haalde, ‘Christmas (Baby Please Come Home)’, dat het sfeertje opriep van een zwarte kerkdienst in Georgia, en ‘When Christmas Comes’, dat denk ik niks te maken heeft met die flauwe mop van daarnet. Een paar tranentrekkers naar het einde toe - ‘The Star’, niet-kerstsongs ‘Hero’ en ‘We Belong Together’ - waren dan weer te veel van het goeie: de koffiebiscuits na de macarons, de ijstaart en de glühwein.
Mariah’s allergrootste hit ‘All I Want for Christmas Is You’ - de eindejaarsbonus waarmee zij elk jaar een paar strandhuizen, een privéjet en een klein land kan kopen - was het slot. Tegelijk hoogtepunt, afscheidsmoment én warm vuurtje om marshmellows bij te roosteren.
Dikke fun allemaal. Een entertainend, kitscherig en geroutineerd totaalspektakel. Al heb ik nu mijn portie holiday spirit wel gehad tot pakweg 2027 en is het hoog tijd voor m’n échte kersttraditie: een flesje amaretto opendoen, Die Hard opzetten en op de zetel in slaap vallen.
Het lange antwoord nog: Mariah Carey leeft niet alleen, ze sprankelt als een vers dwarrelend sneeuwvlokje.