De bron van hairextensions: hoe het haar van een ander ‘big business’ is in Oekraïne

“Hairextensions vind ik mateloos interessant: het idee dat je het haar van iemand anders aan je hoofd laat bevestigen, terwijl je geen flauw idee hebt waar dat haar vandaan komt, laat staan dat je weet in welke omstandigheden het is afgeknipt.” De Britse fotograaf Tom Skipp was onlangs een tijdje op residentie in Oekraïne, een land waar de handel in haar zeer lucratief blijkt. Het witte goud, zo noemt hij het en hij wilde weten welke impact ons streven naar schoonheid heeft op anderen.

En toch: “Toen ik in Kiev mensen vragen stelde over de haarindustrie, leek niemand te weten waarover ik het had.” In de stad merkte Skipp wel her en der kleine, eenvoudige affiches op, met telefoonnummers die je er kon aftrekken. Ze waren bestemd voor vrouwen die hun haar wilden verkopen.

Een succesvolle ‘hair dealer’, die extensions naar New York verscheept en ze daar verkoopt aan orthodoxe Joden en dure pruikenmakers, vertelde hem over de hardnekkige geruchten over vrouwelijke gevangenen die al dan niet onder dwang worden gekortwiekt. Hij had het zelfs over dode vrouwen in mortuaria, zonder familie. Skipp is een paar keer naar een vrouwengevangenis geweest, waar ze hem beloofden om aan de vrouwen te vragen of ze met hem wilden praten. Hij heeft er nooit meer iets van gehoord.

De fotograaf belandde ook in gespecialiseerde kapperszaken in winkelcentra, waar lange, gladgestreken lokken in vitrinekasten hangen. De klant heeft maar te kiezen. “Slavische meisjes zijn bereid hun laatste centen uit te geven aan mooi haar”, vertelde eigenaar Yevgeny. Hij vraagt tussen 50 en 260 euro per 100 gram haar.

Tatiana, die al elf jaar in de business zit, beweert dat Slavische vrouwen het beste haar hebben. “Dat weet iedereen toch.” Zij knipt bij dames die geen zin meer hebben om hun lange manen in toom te houden en verpatst ze in Israël, waar ze er pruiken van maken. En ja, soms zitten er ook arme vrouwen bij. “Natuurlijk is het goed voor hen, om zo wat geld te verdienen.”

Op het internet vond Skipp Alina, een jong meisje dat haar haren te koop aanbood. Een koper ging op haar aanbod in. Hij mat de lengte van het haar, deelde het op in vier staarten, en knipte ze bruut af. De man gaf toe dat hij helemaal geen kapper was. Hij bleek ingehuurd om ‘haaraffiches’ op te plakken en had besloten dat hij er evengoed zijn eigen telefoonnummer op kon zetten. Hoe moeilijk kon het zijn, haar afknippen? Hij betaalde Alina 1.700 Oekraïense grivna, zo’n 57 euro.

Toen hij weg was, gaf Alina toe aan Skipp dat ze overstuur was. Ze vertelde dat het eigenlijk niet haar idee was. Ze wilde gewoon een wat kortere coupe en haar vriendje had erop aangedrongen om haar haar te verkopen. Ze vond het een traumatiserende ervaring. Denk daar maar eens aan als u volgende keer in de kappersstoel zit.