Heisa na "geilheid" van journaliste: "Mannen geïntimideerd door vrouw die 'ja' uitstraalt maar 'nee' als kracht heeft"
Het aantal reacties -en de gore praat- die journaliste Babette Moonen dit weekend mocht lezen tart alle verbeelding. Moonen vertelde vrijdag openlijk over haar seksuele lust na het sporten, de zogenoemde "inspanningsgeilheid". Een paar kranten pikten het verhaal op en een heel weekend werd Moonen op sociale media geïntimideerd. Seksuologe Rika Ponnet ziet het anders: eigenlijk voelen de mannen zich geïntimideerd door een vrouw die weet wat ze wil. "Ze voelen een ja aan, maar weten dat ze een nee kunnen krijgen", klinkt het.
Het is erg dat je zulke reacties moet incalculeren vooraleer je iets zegt op radio of televisie
In het Radio 1-programma "Nieuwe feiten" werd "inspanningsgeilheid" wetenschappelijk verklaard. Eindredactrice van dat programma Babette Moonen getuigde hoe ze telkens zin krijgt na haar wekelijkse sessies in de fitness. Plots stroomden de (ongewenste) reacties binnen.
"Ik heb een 500-tal vriendschapsverzoeken gekregen via sociale media en ik heb er zo'n 300 volgers bij op Instagram. Allemaal onbekende mannen en soms mannen in een relatie. En er zijn er die ook duidelijk mijn profiel hebben gescreend en bijvoorbeeld bikini-foto's hebben geliket", legt Moonen ons uit. Ook haar omgeving wees haar erop dat ze zo'n aandacht na zulke uitspraken wel had kunnen verwachten. "Het is erg dat je dat moet incalculeren vooraleer je iets zegt op radio of tv", stelt ze.
Moonen schrok oprecht van de mediastorm en voelt zich best bedreigd, want de privéberichtjes waren agressief van aard. Genre: "Gij zijt toch die hoer van Radio 1? Ik wacht u op aan de fitness en pak u zo hard in al uw gaten dat ge drie weken niet meer kunt spinnen."
(lees verder onder de foto van haar Instagram-account)
Ze besloot het aan te kaarten en kroop in haar pen. "Hoe fout is het dat je als vrouw anno 2018 -bijna 2019- er nog steeds niet voor uit kan komen dat je een seksueel wezen bent? (...) Terwijl mannen moeten leven met het imago dat ze altijd zin hebben, moeten vrouwen kennelijk vooral niet te duidelijk aangeven dat ze soms -of, wat dondert het, vaak- wél zin hebben", schrijft ze in De Morgen en op Charlie Magazine.
"Deze vrouw zegt ja én nee"
Seksuologe en relatiebemiddelaar Rika Ponnet vindt dat Moonen zich absoluut niet geïntimideerd hoeft te voelen, maar dat de mannen die reageren zich juist geïntimideerd voelen door haar.
Een vrouw die met haar lust naar buitenkomt, plaatst haar verlangens centraal en bepaalde mannen willen dat afstraffen
"Een vrouw die openlijk praat over haar seksualiteit kan nog altijd rekenen op een conservatieve tegenbeweging. Voor een aantal mannen vormt dat tot op de dag van vandaag een bedreiging. Want dat is het eigenlijk: een vrouw die opkomt voor haar seksuele verlangens, voor haar lustbeleving. Dat is een vrouw die een "ja" uitstraalt, maar ze heeft ook de onderliggende kracht om "nee" te zeggen. Wat niet aansluit bij het aloude model waarin de vrouw behaagt en de man kiest en beslist in bed. Een vrouw die met haar lust naar buitenkomt, plaatst haar behoeftes net centraal. Bepaalde mannen willen dat vrouwen terughoudender zijn, pikken dat niet en willen dat afstraffen. Ze worden agressief."
Ook vrouwen sturen duidelijke berichten
Waren de reacties anders geweest, had een man getuigd over zijn inspanningsgeilheid? Ponnet vermoedt van niet. "Afhankelijk van zijn bekendheid en hoe hij eruitziet: ik ben er zeker van dat behoorlijk wat vrouwen zouden reageren, en dat op een niet mis te verstane wijze, maar minder grof en agressief."
De pil bracht een soort bevrijding maar de bevrijding van de moraal rond vrouwelijke seksualiteit zien we nu pas
Ponnet ziet daar een evolutie: "Ik heb de laatste jaren het gevoel -en dat heeft deels met sociale media te maken- dat het aan het keren is. Meer vrouwen, zoals een Heleen Debruyne in de media, komen openlijk én op een assertieve manier uit voor wat ze willen. Het feit dat dat als stem leeft en een zekere populariteit geniet, is betekenisvol. De generatie die jongvolwassen was in de jaren 60 had misschien als eerste een emancipatiegolf op seksueel vlak, maar genoot er absoluut nog niet ten volle van omdat ze in een heel klassiek waarden- en normenkader opgegroeid zijn. Het zijn de generaties daarna en de huidige generaties die de vruchten ervan plukken. De pil bracht een soort bevrijding, maar de bevrijding van de moraal rond vrouwelijke seksulaiteit zien we nu pas intreden. Wat Babette zei dat zou geen enkele redactrice zich 20 jaar geleden geriskeerd hebben. Het is alleen maar toe te juichen."