Amerikaanse jongen (12) springt van brug en overleeft, maar hij doodt daarbij iemand anders

We schrijven oktober 2017. Elke zaterdag brachten de pas afgestudeerde Marisa en Perry samen door en dat was ook zo op die noodlottige dag in oktober. Ook de jongen op de brug moest niet naar school. Hij woonde op vijftien minuutjes stappen van de brug.

Wat hem naar daar leidde, zou altijd een mysterie blijven voor Marisa’s familie, zelfs nadat de politie haar conclusies had geformuleerd. Er was geen omheining bij het stuk van de brug waar hij naartoe was gestapt. Er was enkel een vangrail. Niets weerhield de jongen ervan om erover te klimmen. Niets belette hem om te springen, net toen Marisa en haar vriend er langs reden.

De ouders van Marisa werden gebeld door een wanhopige Perry. Hij kon niet uitleggen wat er was gebeurd. Ze waren op de snelweg aan het rijden met hun SUV (met schuifdak) en stonden net op het punt om onder een viaduct te rijden toen het noodlot toesloeg. Het voelde voor Perry alsof hij met zijn ogen had geknipperd , op een fractie van een seconde was alles anders. De hel was losgebarsten.

Het dak was deels ingeklapt, de voorruit was gebarsten, de bovenste helft van het stuur was afgebroken en overal lag glas. Daar waar Marisa had moeten zitten op de bestuurderszetel lag nu een jongen bedekt met bloed. De politie zou later tot het besluit komen dat hij zelfmoord had proberen te plegen. Nu staarde hij doodsbang naar Perry. En Perry van zijn kant besefte plots dat Marisa onder de jongen lag. Haar ogen waren gesloten. Hij probeerde haar wakker te schudden. Maar er kwam geen reactie.

De auto die op het moment van het ongeval ongeveer 90 kilometer per uur reed, was ondertussen nog steeds op Interstate 66 aan het tuffen. “Ik probeerde een van haar voeten op de rem te zetten”, herinnerde hij zich later. “Toen dacht ik, oké dit gaat niet werken, dus greep ik het stuur en ramde de wagen in een omheining langs de kant van de weg.”

Vervolgens gebeurde alles heel snel. Perry kon uit de wagen klimmen en smeekte andere chauffeurs om hulp. Een brandweerman leidde hem naar een ambulance.

In het ziekenhuis werd de 12-jarige jongen verzorgd op de spoed. Hij had levensbedreigende verwondingen. Zijn familie zou snel ontdekken hoe hij aan die verwondingen was gekomen. Achter een andere deur smeekte Perry, die op de een of andere manier ongeschonden uit het ongeval was gekomen, een politieagent om informatie over Marisa. “Wat gebeurt er? Is ze oké?” vroeg hij. “Vertel me gewoon dat ze nog ademt. Vertel me gewoon iets.”

Maar voor Marisa kon er geen hulp meer baten. Ze had de dood gevonden op de snelweg. Haar ouders, Leigh Miller en Patrick Harris, kregen te horen dat een 12-jarige jongen op de auto van hun dochter was terechtgekomen. Maar omdat hij minderjarig was, kon de politie niet meer informatie vrijgeven over de tiener.

Wat ze wisten over de jongen, kwamen ze alleen te weten via oude foto’s op de Facebookpagina van zijn moeder. Die pagina was afgeschermd, maar enkele beelden konden ze wel zien. Hier was de jongen van de brug, met bruin haar en donkere ogen, hij stond naast zijn zussen. Op één foto was de arm van zijn moeder om hem heen gewikkeld. Hij zag eruit alsof hij op het punt stond te giechelen.

De ouders van Marisa maakten zich zorgen om de jongen. “Heeft hij nu hulp gekregen?”, zouden ze zich in de daaropvolgende maanden blijven afvragen. “Is hij in behandeling? Of deden ze gewoon het absolute minimum en moest hij daarna gewoon opnieuw naar school? Weet de jongen dat hij iemand anders heeft gedood?”

Maar voor de school van de jongen in de stad Vienna (Virginia) en haar directie was het allerminst zeker dat de tiener zelfmoord had willen plegen. Daar werd door de schooldirectie verteld dat de jongen die intentie nooit had gehad. “De jongen was niet gesprongen, maar wel gevallen”, klonk het. “Zijn familie en de jongen zelf zeiden dat het een ongeval was.” De jongen was met zijn fiets over de brug aan het rijden toen hij zijn smartphone liet vallen. Toen hij het toestel wilde oprapen, verloor hij zijn evenwicht en viel over de vangrail.

De lokale politie heeft evenwel een heel andere visie. De speurders behandelen de tragische zaak als een zelfmoordpoging. Zo bevestigde ook openbaar aanklager Raymond F. Morrogh. Er is als dusdanig geen misdaad gepleegd. Hij ging de jongen dan ook niet aanklagen, maar hij wilde wel te weten komen wat de tiener naar de brug heeft gedreven. Dat was zijn plicht. “We wilden de ware toedracht te weten komen en nagaan dat deze jongen niet werd mishandeld of gepest”, zei Morrogh. Maar zijn familie gaf geen toestemming om hem te verhoren. Zijn smartphone en computer werden wel doorzocht. Maar ze vonden geen antwoorden.

Een paar maanden na zijn sprong van de brug ging de jongen weer naar school. Hij liep op krukken. Niemand sprak hem aan over wat er was gebeurd.

Op 28 oktober 2018 was het een jaar geleden. Het was een jaar van rouw voor de familie van Marisa. Perry is ondertussen naar een andere stad verhuisd. Hij kon het niet meer aan om elke dag onder de brug te moeten doorrijden. 

De jongen van de brug heeft ondertussen dertien kaarsjes mogen uitblazen. Hij gaat een nieuw levensjaar tegemoet.

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be/.