Steven Defour over zijn zware jaar en de dood van zijn held: "Die week op een veldbedje naast pa is één van de mooiste ooit”

Na de match belde papa altijd. Ik ga niet zeggen dat ik dat toen irritant vond, maar ‘t kwam niet altijd uit. Wanneer de wedstrijd afgefloten was, begon hij een minuut erna te bellen. En als ik dan niet meteen opnam, wel vijf tot tien keer. En telkens moest ik hem dan zeggen: ‘Nu niet, papa, ik moet me nog omkleden, ik heb nog recuperatie.’ ‘Ah ja’, zei hij dan. Elke week weer diezelfde conversatie. En nu mis ik dat, snap je? ‘Op tv spraken ze positief over jou. ‘t Was goed he.’ Of nog: ‘Ge hebt u best gedaan, maar zij waren veel beter.’ (slikt) De laatste jaren was pa veel milder geworden. ‘Als de trainer content is, ben ik ook content’, zei hij dan. (lachje)