Onze man in Melbourne ziet doorgewinterde journalisten de zaal uit strompelen bij persbabbel Andy Murray: “Ik kan tennissen met beperkingen. Maar pijn is er te veel aan”

Zelfs doorgewinterde journalisten kwamen met roodomrande ogen en een krop in de keel de grote zaal uit gestrompeld nadat Andy Murray zijn afscheid aankondigde in een moeilijke en pijnlijke persconferentie. Tranen rolden over zijn wangen – hij moest bij de start zelfs even terug naar buiten omdat hij zo overweldigd was door de emoties – terwijl hij amper iets over zijn lippen kon krijgen. Australië zal mogelijk nooit zijn favoriete vakantiebestemming worden. Vijf keer verloor de 31-jarige Murray de finale in Melbourne, net een jaar geleden onderging hij hier de operatie die zijn loopbaan finaal het nekschot gaf.

“Met beperkingen kan ik tennissen”, zei hij aangeslagen. “Maar de pijn is er te veel aan.” Achttien maanden sukkelde de stuurse Schot met zijn weerbarstige heup. De tennissport verliest een zeer goede ambassadeur, een keiharde werker, een in een saai en zeurend voorkomen verpakte grapjas die zeer hard met zichzelf kon lachen en een voorvechter voor vrouwenrechten. Het was een mooi avontuur – drie grandslamtitels, nummer één van de wereld, de Davis Cup gewonnen in Gent in 2015 – voor hem en het Britse tennis, zonder happy end evenwel.

Ysaline Bonaventure liet tijdens haar praatje na haar eerste kwalificatie voor een grandslamtornooi ooit haar badge drie keer op de grond vallen. Gentleman als we zijn, raapten we het kleinood één keer op, we voelden het aan onze heup. De Luikse had even daarvoor ook een traantje gelaten nadat ze tegen Richel Hogenkamp een gespannen wedstrijd tot een goed einde had gebracht. “Na het matchpunt had ik geen enkele reactie”, lachte Bonaventure. “Ik had me nog nooit gekwalificeerd en wist dus niet of ik op de grond moest gaan liggen van blijdschap of niet. Ik ben deze nacht wel ongeveer zes keer wakker geworden van de stress. Omdat ik wist dat ik in het verleden een paar keer die beslissende match heb verloren door mentaal niet sterk genoeg te zijn.”

Altijd wel wat avontuur bij Bonaventure. Hier in Melbourne gebruikt ze in haar opslagspelletjes bijvoorbeeld steevast dezelfde bal. “Dat is mijn enige bijgeloof”, lachte ze. “Als ik er een punt mee win, dan geloof ik dat die bal me ook het volgende punt kan doen winnen. Al is dat niet altijd het geval.”

Een week geleden ging ze in Auckland ook nog eens uiteen met haar coach Didier Jacquet, met wie ze pas twee en een halve maand eerder beginnen werken was. Prompt haalt ze de hoofdtabel op de Australian Open. Met dank aan Steve Darcis, die zijn coach Yannis Demeroutis afstond voor tijdelijk gebruik. “Ik heb twee en een halve maand met Didier getraind”, zuchtte Bonaventure. “Dat liep goed. Maar op een toernooi merkte ik dat het totaal niet was wat ik zocht. Ik zat ook met bepaalde frustraties, dus vond ik het beter om al voor de Australian Open afscheid te nemen. Ik ben op de baan al makkelijk gefrustreerd. Als de zaken buiten de baan me dan nog gefrustreerder maken, dan komt het niet meer goed.”

Als het op je heupen werkt, kan je er beter mee stoppen. Murray en Bonaventure hebben een punt.

Bekijk ook: