Direct naar artikelinhoud
lezersbrieven

Lezers reageren: “Al dit gedoe heeft niets meer van de voorgewende tegendraadsheid”

Lezers reageren: “Al dit gedoe heeft niets meer van de voorgewende tegendraadsheid”
Beeld Tim Dirven

12.500 scholieren trokken door Brussel en spijbelden voor het klimaat. Een selectie uit de stapel lezersbrieven.

De school belt 

Het verwachte telefoontje: de school belt.
“Uw dochter was vandaag afwezig. Wist u dat?”
“Ja, daarvan was ik op de hoogte.”
“U weet waar ze is?
“Ja, ik weet dat ze is gaan betogen, in Brussel, voor het klimaat.”
“Heeft u de mail niet gelezen die de directie heeft gestuurd? Want ze is wel ongewettigd afwezig!”
“Ja, dat het ik gedaan. Ik heb de mail gelezen en hem begrepen.”
“Dus u bent er zich van bewust dat er sancties volgen.”
“Daar ben ik me van bewust. Meer nog: ook mijn dochter is zich daarvan bewust.”

Het gesprek is afgerond. Of toch niet?

Onze dochter heeft de vrijheid opgenomen een keuze te maken. Ze heeft gekozen om niet naar school te gaan (ook al vindt ze school belangrijk), maar om te gaan betogen. Ze weet wat de consequenties van die keuze zijn, er volgt een sanctie van de school. De dag voordien gestuurde mail dat er sancties zullen volgen, de waarderende en begripvolle woorden van de directie voor de aandacht die uitgaat naar het klimaat maar met de eis om toch naar school te komen, hebben haar niet tegengehouden om naar Brussel te trekken.

Ze heeft de vrijheid genomen om – in deze door regels en normen gestuurde context – toch de keuze te maken om haar medescholieren te steunen en samen een ‘publieke daad’ te stellen om aandacht te vragen voor iets waar men nog niet van overtuigd is dat het een ‘wereldse kwestie’ is. Want daar gaat het over: dat de aarde en de wereld geen zaak zijn van alleen mij en van de ander, maar een gedeelde kwestie is die ons allen overstijgt – dit wil zeggen: ieders belang overstijgt.

‘Beste scholen en directies, bespaar onze scholieren uw moraliteit als ze hun vrijheid willen opnemen’

Ze heeft gekozen om te gaan betogen, ze heeft dat gedaan met vol bewustzijn en met kennis van de feiten, met zicht op de consequenties. Het gaat niet alleen over de sanctie, trouwens, maar ook om de gemiste leerstof, die ze zelf moet inhalen, de toets die niet herkanst kan worden, enzovoort. Ze heeft haar ouders niet gevraagd een afwezigheidsbriefje te schrijven, noch andere zaken aangehaald om onder de sanctie uit te komen. Ze neemt de volle verantwoordelijkheid voor de daad die ze stelt.

De filosoof Michel Foucault zei ooit: ‘Vraag me niet wie ik ben en vraag me niet dezelfde te blijven.” En voegde er aan toe: “Laat de bureaucraten en de politie erop toezien dat onze papieren in orde zijn.” Wat hij wou zeggen: bespaar me uw moraliserend vingertje als het gaat om wereldse zaken, zoals het zoeken van hoe we ons leven kunnen vormgeven.

Beste scholen en directies, bespaar onze scholieren uw moraliteit als ze hun vrijheid willen opnemen. Het is pas in het opnemen van vrijheid dat ze hun leven leren vormgeven. Want wie durft nu te zeggen dat onze scholieren geen moreel besef hebben: ze zijn voluit gegaan voor een andere manier van leven.

Job De Meyere en Ilse Geerinck, ouders van een tienerdochter die koos om te gaan betogen

Heilige beweging?

“Dit is een nieuwe vorm van politiek” kopt de krant na het succes van de spijbelacties. En toch zit er tegenstrijdigheid en schijnheiligheid in deze beweging.

Ik begrijp volkomen de klimaatongerustheid. Ik ben het ook en hoor allang niet meer tot de jeugd. Iedereen zijn auto op 18 jaar. De parkings van de hogescholen en de universiteiten staan overvol, en niet met de auto’s van de docenten.

In Limburg is de pendelbus tussen de scholen steeds zielig leeg. Weggeworpen geld.

Ik ken ze persoonlijk, jongeren die vele malen per jaar gaan citytrippen met het vliegtuig of met de rugzak de natuur gaan verkennen aan de andere kant van de bedreigde bol. De terreinen na de festivals liggen propvol met restafval.

Ik blijf dat schijnheiligheid vinden.

Waarom wordt dat niet eens belicht, in plaats van deze ‘beweging’ heilig te verklaren?

De pendelbus tussen de scholen is steeds zielig leeg

Huub Nijs

Fossielen in the making

Bravo voor de klimaatacties van de scholieren.

Het kleinerend en geringschattend gelul van enkele krokodillen in De afspraak (17/1) – een domme burgemeester op kop – is ronduit beschamend.

Wees blij dat er nog mensen met idealen zijn, dit in tegenspraak tot het behoudsgezind betoog van een aantal aanwezigen op weg naar een toestand als fossiel.

Erik Kerkhofs, Herent

Straf

Sinds de eerste klimaatbetoging van jongeren vorige week donderdag lijkt het met de dag steeds meer te gaan over de mogelijke dramatische gevolgen van zulk ‘spijbelen’, geneuzel over hoe men dat nu juridisch moet definiëren en of en hoe te sanctioneren, dan over de inzet van de hele actie.

Natuurlijk vind ik een langdurig aangehouden actie in deze vorm, als ze de werking van hele scholen en hele schooljaren en vormingstrajecten van leerlingen zou gaan ontwrichten, niet verkieslijk. De inzet van deze actie is immers niet het omverwerpen van het huidige onderwijssysteem.

Maar voor het overige brengen de leerlingen die uit authentieke en geïnformeerde overtuiging deelnemen slechts in praktijk wat zij op school voortdurend te horen krijgen: dat de hele geschiedenis van de mensheid, voor zover wij die vanuit een verlicht perspectief als positief beoordelen, één aaneenrijgen is van acties waar groepen mensen weigerden om de heersende definitie van de ‘juiste orde’ en de ‘goede organisatie van het samenleven’, de door de gevestigde instanties bepaalde inhoud van wat ‘recht’ is, nog langer gedwee over te nemen en het heersende referentiekader niet langer als het enig legitieme aanvaardden. Als de leerlingen die les van de geschiedenis vervolgens in de praktijk brengen, doen sommige onderwijsverantwoordelijken alsof de hele toekomst van deze leerlingen als kritisch gevormde burgers in gevaar komt.

Als er dan toch dient gestraft, laat het dan een straf zijn die verband houdt met burgerschapsvorming

Al wie les geeft, ervaart hoe vandaag leerlingen en studenten zich in klaslokaal en aula voortdurend laten verleiden en afleiden door smartphone en sociale media. Doorgaans is dat niet omdat zij even willen surfen naar een grondige studie over maatschappelijke, ecologische of andere thema’s. Ik ken scholen waar leerlingen meerdere keren tijdens diverse lessen betrapt mogen worden op smartphonegebruik eer zij eindelijk een (lichte) sanctie riskeren – meerdere lessen dus waarin zij in plaats van zich op de lesinhoud te concentreren, bezig zijn met losse flarden van geswipete beelden en haastige tweets. Maar o wee als een leerling zijn/haar blik verder opentrekt dan de 50 cm2 van dat verslavende scherm en één namiddag in plaats van op de schoolbanken in de straten van Brussel doorbrengt: dan komen zijn vorming en toekomst in gevaar!

Nu, als er dan toch dient gestraft omdat we anders niet in orde zijn met de regels, laat het dan een straf zijn die verband houdt met de overtreding. Iets rond burgerschapsvorming dus. Een voorstel: een woensdagnamiddag online de integrale vergadering van het Vlaams Parlement volgen en daarvan een schriftelijk verslag maken. Wel hopen dat onze leerling niet net een vergadering treft waarin de lege zetels van spijbelende volksvertegenwoordigers al te talrijk zijn...

Luc Meeusen, Brecht

Al dit gedoe

Sorry, ik begrijp het helemaal niet meer. ‘Spijbelen’ schoolgaanden nog wel voor het milieu? Ze hebben toelating van hun ouders, van directie en leraars van de school, de media en opiniemakers gaan unaniem akkoord met hun wekelijkse actie, zelfs een groot aantal politici – toch geviseerden die ongepast op deze betogingen verschijnen. Dus in feite spijbelen ze niet! De enige die tegen is, is de algemene publieke opinie. Die verwijt hun onder andere een grote naïviteit. ‘Luister wel naar onze woorden, kijk niet naar onze daden.’ Al dit gedoe heeft niets meer van de voorgewende tegendraadsheid. Integendeel, het wordt stilletjes aan een deel van het algemeen systeem.

Luc Maeckelbergh, Antwerpen

Klimaatmensjes

Klimaatspijbelaars? Spijbel er maar op los. Straks, als ze een paar ferme buizen hebben, hoe noemen ze zich dan? Klimaatslachtoffertjes?

Er lopen kinderen van hun leeftijd en nog veel jonger te zwerven in en buiten Europa, kinderen die verdrinken, kinderen die gekocht en verkocht worden, misbruikt en als slaven misbruikt.

Spijbel dààr eens voor!

Stavros Kanakaris, Sint-Agatha-Berchem