Direct naar artikelinhoud
Joods Museum

Toon wordt bitsiger op proces Nemmouche: “Je pleegt toch geen aanslag in een leeg museum?”

Advocaat Mehdi Nemmouche blijft dag na dag wijzen naar de Mossad
Beeld AFP

“We kennen de bezoekerscijfers van het Joods Museum in 2014. Vier per dag. Als je een aanslag wil plegen en een maximaal aantal joden wil doden, dan doe je dat toch niet in een leeg museum?” Op het proces tegen Mehdi Nemmouche wordt de toon met de dag bitsiger.

Een korrelig zwart-witbeeld. Bovenaanzicht op het bureau van Dominique Sabrier, een 60-jarige Française. Onthaalbediende Alexandre Strens (27) komt net op dat moment het bureeltje binnen. Dan, als een schicht, opent een man met een honkbalpet en een zonnebril de glazen deur. Hij richt het pistool eerst op Strens. Die gaat tegen de grond, op het beeld zie je minuten later zijn rechterbeen spastische bewegingen maken.

De man richt het wapen op Sabrier. Zij tracht nog een knop in te drukken onder haar bureau, veert recht en wil gaan vluchten. Het pistool hapert, de man grijpt zijn kalasjnikov. De dame wordt letterlijk weggeblazen.

Op een volgend bewakingsbeeld zie je de man wegrennen met in elke hand een tas. De moorden op Emanuel Riva (54) en Miriam Znaani (53) zijn voordien al uitgevoerd buiten het bereik van de camera’s.

‘We gaan hem vinden’

In zijn box zit Mehdi Nemmouche (33) heel aandachtig te kijken naar het diascherm in de assisenzaal van het Brusselse justitiepaleis. Is hij de man met de honkbalpet?

De man op het beeld lijkt iets gezetter dan Nemmouche bij zijn arrestatie op 30 mei 2014 was. Hij werd toen, zes dagen na de viervoudige moord, in Marseille van een Eurolines-bus geplukt in het bezit van de op het beeld zichtbare en nu vooraan in de zaal in een glazen kast uitgestalde wapens.

Alexandre Strens zou na zijn executie nog twaalf dagen in coma blijven. “Het was verschrikkelijk de artsen te horen zeggen dat ze mijn zoon zouden loskoppelen”, getuigt zijn moeder Annie Adam. “Tactloos. Ik had een heel innige band met Alexandre. Hij wou vooral studeren, zat altijd tussen de boeken. Toen ik naast hem zat in het ziekenhuis, heb ik hem gezegd dat we vast wel de man gingen vinden die dit heeft gedaan.”

‘Dit is geen aanslag van Islamitische Staat, dit is een executie van twee Mossad-agenten’
Sébastien Courtoy, advocaat Nemmouche

Ergernis

Nemmouches advocaat Sébastien Courtoy blijft hameren op dezelfde nagel: “Dit is geen aanslag van Islamitische Staat, dit is een executie van twee Mossad-agenten. Officieel waren hij en zijn echtgenote allebei boekhouder bij de Mossad, maar Emanuel Riva is Israëlisch viceconsul geweest in Berlijn. We hebben bewijzen.” Hij tovert een artikel uit de Israëlische krant Haaretz tevoorschijn. Daarin wordt Riva door een nicht omschreven als actief bij de Israëlische geheime dienst.

De kilte waarmee de verdediging over de slachtoffers heen walst en het de gewoonste zaak lijkt te vinden dat Nemmouche al het hele proces stoïcijns zit te zwijgen, is een enorme bron van ergernis voor Philippe Blondin. Hij is de directeur van het Joods Museum.

Courtoy wou van hem cijfers over het aantal bezoekers in 2014. Blondin: “Dat zou ik moeten nakijken. Soms komen er klassen met veertig kinderen. Stel je voor dat de aanslag toen was gepleegd. Dit proces is aan het ontsporen. Er is helemaal geen plaats voor emotie.”

Courtoy: “We kennen de bezoekerscijfers van het museum in 2014. Vier per dag. En twee van de vier, die dag, kwamen hun eigen tentoonstelling bezoeken. Als je een aanslag wil plegen en een maximaal aantal joden wil doden, zoals het federaal parket aanvoert, dan doe je dat toch niet in een leeg museum? En al helemaal niet als er vlakbij een synagoge is.”

Maandag hervat het proces met de getuigenissen van de onderzoeksrechters en de speurders. Voor hun uiteenzetting zijn zes dagen uitgetrokken.