Tom Meeuws: ‘Beter 100.000 zonnepanelen in de haven dan één op het dak van de buurman’

Tom Meeuws is schepen voor SP.A in Antwerpen. Maar hoe is hij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had hij 15 minuten en 13 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Heel recent nieuws uit het Antwerpse Polderdistrict. De ‘schattige’ gemeentes Berendrecht, Zandvliet en Lillo kregen een meerderheid die het cordon sanitaire heeft doorbroken. Dat een partij als de CD&V zoiets ondersteunt, gaat er bij mij niet in.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Stuur alle volwassenen rond hun dertigste weer naar school voor een basiscursus ‘mimetische begeerte’: altijd willen wat de ander heeft. En dan vooral hoe we dat kunnen afleren.

Wat is uw grootste prestatie?

Dat ik in goede gezondheid de voorbije oudejaarsnacht heb kunnen vieren. Bovendien heb ik gekookt voor de familie en heb ik voor het eerst een sapcentrifuge gebruikt, om een sorbet van lapbonen te maken: haute cuisine die niets kost.

Bij niet-waarachtige liefde lijkt seks op algen: ze vertroebelt het zicht en haalt de zuurstof weg.

Wat is uw grootste mislukking?

Elke keer als ik klusjes opknap in mijn oude burgerhuis in de Seefhoek moet ik vaststellen dat ik niet dezelfde precisie heb als mijn vader.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Absoluut niet. Al vinden mijn ouders dat mijn verhuizing van West-Vlaanderen naar Antwerpen al een migratie was.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Aan mijn eerste les bij het trommelkorps van harmonie De Verbroedering, op mijn achtste. Ik zat als kind op alles te kloppen en dus schreef mijn moeder me daarvoor in. Dankzij haar ben ik nog altijd een slagwerker.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

De hele reutemeteut: we hebben zonnepanelen en een zonneboiler, ik fiets naar het werk, we drinken kraantjeswater en het is elke dag Dikketruiendag. Maar er zijn drastischer maatregelen nodig. Beter 100.000 zonnepanelen in de haven dan één op het dak van de buurman.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Dat ik een corrupte zakkenvuller ben.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Tegen de huismuis die onder onze plankenvloer woont, praat ik geregeld.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Dat ik 25 jaar geleden met mijn lief het ouderlijke huis heb verlaten, zonder enig ritueel. En dat ik jaren later met haar trouwde op het Schoon Verdiep, in alle anonimiteit. Uiteraard heb ik geen spijt van mijn vrouw, wel van dat gebrek aan rituelen.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Nee. Aan hen die dat wel voelen, raad ik aan wat meer boeken te lezen.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Er is maar één boek dat ik twee keer heb gelezen: Het hermetisch zwart van Marguerite Yourcenar. Dat heeft me de ogen geopend.

Ik wandel graag, maar ik kan amper een ekster van een mus onderscheiden, of een eik van een kastanje.

Waarover zou u meer willen weten?

Over fauna en flora. Ik wandel graag, maar ik kan amper een ekster van een mus onderscheiden, of een eik van een kastanje.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Ik heb het niet nagerekend, maar ik steun toch een tiental goede doelen.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Niets.

Vindt u seks overschat?

Als ze hoort bij waarachtige liefde, is seks zoals gist. In alle andere vormen lijkt seks meer op algen: ze vertroebelt het zicht en haalt de zuurstof weg.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Vier dagen.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Nee. Tenzij misschien die gele kiwi die ik elke ochtend moet opeten van mezelf.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Als ik tot de strijdende partijen zou behoren niet. Dan zou ik de rest proberen te overtuigen om het strijden te staken. Maar laten we wel wezen: als burger zou ik sneller weg zijn dan mijn schaduw.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Dat niets is wat het op het eerste gezicht lijkt.