VIDEO. Sanne Cant: “Dit was een ideaal parcours voor mij”

“Het was een zeer snelle race en er was veel wind, dus is het normaal dat de verschillen niet zo groot waren”, opent Cant na de rit bij Sporza. “Ik was met vier Nederlandse dames vooraan, waardoor ik slim moest rijden en het een tactische race werd. Plots had ik twee ronden voor het einde een klein kloofje. Dat was het plan niet, het was mijn idee om alles op de laatste ronde te zetten. Ik moest dus even afwegen of ik vol door zou gaan of niet. Dat heb ik dan toch gedaan. Ik hoorde Christoph (Roodhooft, red.) “rijden” roepen. Dat heb ik gedaan. Ik ben blij dat ik het twee ronden kon houden. 

“Het was een ideaal parcours voor mij. Modderig, slipperig en van die technische hellingen hou ik wel. Ik had ook wel een goeie dag. Ik moest ervoor zorgen dat niemand kon wegrijden, dus reed ik constant tweede. Vooraf had ik gezegd dat ik niet dacht dat de Nederlanders zouden samenwerken en dat is uitgekomen. In de Nederlandse pers was daar srpake van en dat werkte een beetje van op mijn systeem. Ik wist dat het elk voor zich weg. Ik zou nu niet graag een Nederlander zijn.” 

“Ik kan deze WK-titel eigenlijk niet geloven. Geweldig. Op stage had ik nog nooit zo hard getraind. Ik wist dat alleen pech me kon nekken of iemand die gewoon nog beter was, maar dat zou straf geweest zijn na mijn arbeid in Spanje. Dit doet deugd. Nu ben ik weer 365 dagen gerust met deze trui rond mijn schouders.” 

BOGENSE 02/02 (BELGA) = Topfavoriete Lucinda Brand en zevenvoudig wereldkampioene Marianne Vos moesten op het WK in Bogense vrede nemen met respectievelijk zilver en brons. “Ik ben wel ontgoocheld”, zei Brand na afloop in tranen.

Brand had het niet onder de markt op het parcours in Bogense. Een paar schuivers en zelfs een valpartij in de materiaalpost verpestten haar kansen. “Of me dat al ooit overkomen is? Neen ik denk het niet”, antwoordde Brand na afloop. “Dit is balen en neen het is zeker niet mijn fout. Mijn vader pakte net een seconde te vroeg mijn fiets aan, mijn voet zat nog vast en ik ging onderuit. Nu goed, ik zal het hem moeten vergeven, anders wordt het moeilijk de komende dagen en op feestdagen.”

Brand stak er de voorbije weken een paar keer bovenuit met zeges in de Wereldbeker in Hoogerheide en Namen, op het Nederlands kampioenschap, in de Azencross, maar op het WK sloeg het tegen. “Ik moest al snel achtervolgen in deze wedstrijd, want ik maakte een schuiver in de eerste ronde. Ik bleef kalm, maar wou daarna misschien iets te snel naar voren en dat kostte me krachten. Ik had ook niet de power van de voorbije weken en die val in de materiaalpost was echt wel dikke pech, op een cruciaal moment. Daarna kom ik nog wel dicht bij Sanne, maar net niet dicht genoeg. Ze was vandaag heel sterk.”