Ook in Brugse derby kan Club kansen niet verzilveren

Je plant niet zomaar een vlag op de middenstip in Jan Breydel. Nietwaar, Irvin Cardona? Mechele en Cools renden al snel naar de Cercle-spits, de rest volgde stante pede. Van invallers tot zelfs masseurs. Ineens stond iedereen op het veld. En het was al een akker. Scheldwoorden vlogen in het rond - net als die groen-zwarte vlag en sjaal - terwijl hier en daar een lid van de Vereniging een buur van Club vast had. Of omgekeerd. Haantjesgedrag. En dat allemaal na een gelijkspel. Idioterie.

Natuurlijk is Cercle officieus de winnaar - elk punt voelt er als een zege - en Club de verliezer. Nog maar eens. De uittredende landskampioen telt sinds begin oktober, hou u vast, amper vijf driepunters in zestien competitieduels. De draw van gisteren zou wel eens de uitschuiver te veel kunnen zijn. Negen is intussen elf geworden. Hoe dichter moneytime nadert, hoe groter de kloof met Genk wordt. Krijgen we straks überhaupt nog een spannende titelstrijd?

Weer gefluit voor Leko

Als een kapitein die de storm op het dek van zijn schip trotseert, bleef Ivan Leko de hele namiddag voor zijn dug-out staan. Doornat hopend op een late ingeving van een van zijn jongens. Dat hij tussentijds andermaal het awoert van de eigen fans op zich haalde - de wissel van Wesley werd net als die van Vormer een week eerder niet gesmaakt - deert een Balkan-boy niet. Overtuigd van zijn gelijk.

Het moet gezegd: Club verdiende meer in de stadsderby. Duidelijk de betere in het spel, genoeg kansen en twee bijzonder knappe goals. Maar de schoonheid waarmee Wesley achter zijn steunbeen een voorzet van Diatta in doel devieerde en de intelligentie waarmee Vanaken en Vormer de 1-2 presenteerden aan Schrijvers, vervallen in het niets door een owngoal van Amrabat en een buitenspelgoal van Cardona. Misschien moet er in de toekomst ook een professor in de wiskunde plaatsnemen in het busje van de VAR? Dan zijn we tenminste zeker dat de beslissingen eenduidig zijn, maakt niet uit of het nu twee meter buitenspel is of drie centimeter. "Offside of niet. Een fout op Wesley of niet. Een penalty tegen AA Gent of niet. Het zou vier à vijf punten schelen en dan heb je toch een andere situatie", jammerde Leko.

Hij was zijn persbabbel al even veelzeggend begonnen: met een diepe zucht door de microfoon. Leko is de eerste die beseft dat het huidige bilan niet strookt met de ambities van zijn Club. Slechts 5 op 12 na Nieuwjaar, na confrontaties met Charleroi, Oostende, Gent en Cercle. Dat is simpelweg te weinig. Zeker als je al moest achtervolgen. "We kunnen dramatiseren. De achterstand is groot. We hadden op meer punten gehoopt, maar qua inzet en kwaliteit is dit zeker niet onze slechtste periode. Ik zou grote zorgen hebben mochten we niets meer creëren. Als mijn spelers geen energie meer zouden tonen. Maar dat is niet het geval. Ik kan mijn spelers niets verwijten op vlak van inzet, kwaliteit of de wil om te winnen. De sfeer op training is ook goed. We moeten erin geloven dat het kantelpunt snel zal komen."

Of hoe Leko in een tijd van recessie ineens een zalvend discours houdt. Zo kritisch hij na de 0-4-zege in Gent was eind september, of na het gelijkspel thuis tegen Waasland-Beveren halfweg oktober, zo positief bekijkt hij de huidige situatie. "Genk is heel goed bezig, ja, maar wij staan toch nog altijd tweede na zo'n mindere periode." Damage control.

Cruciaal vierluik

Binnen Club is het al een tijdlang niet meer rustig. In die mate zelfs dat de contractverlenging van Leko een fait divers geworden is. Veel crucialer is wat de komende veertien dagen wacht. Salzburg, Genk, Salzburg en Anderlecht. Een vierluik dat zal beslissen over de teneur van de volgende maanden. Een vierluik dat duidelijk gaat maken of Club nog van de titel mag dromen of dat er een ongezien mirakel in play-off 1 zal nodig zijn om de titel te verlengen. Het veld in Jan Breydel is alvast geen bondgenoot. Met of zonder groen-zwarte vlag.