Een cipier die Nemmouche opving toen die in 2007 in Salon-de-Provence aankwam, stelde geen tekenen van radicalisering vast maar hoorde later dat Nemmouche zich in die zin wel liet opmerken.

‘We vermoeden dat een gedetineerde begint te radicaliseren als hij zich gekleed begint te douchen, contact met vrouwen begint te mijden, meer bidt, begint deel te nemen aan groepspreken’, verklaarde een hogere functionaris, die de link vormde tussen de cipiers en de directie.

Nemmouche zat tussen 2007 en 2012 bijna constant in de gevangenis. Hij reeg in die tijd de veroordelingen aan mekaar voor allerlei kleinere en grotere criminele feiten.

In die periode dook er ook een gerucht op dat er een aanslag zou voorbereid worden in of op de gevangenis. ‘Het gerucht ging dat er een wapen of explosief over de muur van de gevangenis zou gegooid worden maar het was niet duidelijk of er een link was met de geradicaliseerde gevangenen.’

Mehdi Nemmouche werd uiteindelijk in 2010 overgeplaatst, net omdat hij geradicaliseerd was en andere gedetineerden probeerde te radicaliseren.

‘Hij was daar helemaal niet blij mee’, verklaarde de verantwoordelijke voor het gebouw waar Nemmouche opgesloten zat. ‘Ik wist dat hij geradicaliseerd was maar verder had ik weinig contact met hem. Bij zijn overplaatsing wond hij zich wel vreselijk op, dat was zijn gewoonte niet.’

Toen Nemmouche in december 2012 uiteindelijk vrijkwam, was het zijn vriend Imed uit het West-Vlaamse Rollegem die hem stond op te wachten aan de gevangenispoort. ‘Maar hij deed raar’, zegt Imed over zijn vriend. ‘Hij riep meteen luid “Allah Akbar” toen hij me zag. En hij wilde niet bij mij thuis logeren omdat hij niet met mijn vriendin en mijn hond in hetzelfde huis wilde verblijven. Toen ik hem een snoepje aanbood, weigerde hij omdat er volgens hem gelatine van varkens in zat.’

Op 31 december 2012 nam hij vanuit Brussel het vliegtuig naar Beiroet en vandaar ging hij naar Istanbul. Vanuit Turkije vertrok hij naar Syrië om zich bij IS aan te sluiten.

Op 24 mei pleegde hij de aanslag in het Joods Museum.