Direct naar artikelinhoud
Recensie

‘Fatwa’ snijdt een gewichtig onderwerp aan, maar verveelt geen moment

Ahmed Hafiene in ‘Fatwa’, van regisseur Mahmoud Ben Mahmoud.Beeld Cinéart

Een detectiveverhaal, maar dan zonder toeters of bellen, en met een erg politieke lading: dat is Fatwa in een notendop. Regisseur Mahmoud Ben Mahmoud onderzoekt hoe de radicale islam het leven van gewone moslims overhoop gooit, maar houdt het altijd spannend.

Begin er maar eens aan, aan een film over de tegenstellingen tussen de gematigde en de radicale islam. Het kan niet eenvoudig zijn om de val van een politiek pamflet te ontwijken. En je film een beetje spannend houden is al helemaal een uitdaging. Maar de Tunesisch-Belgische regisseur Mahmoud Ben Mahmoud doet het met verve, door zijn verhaal op te bouwen als een detectivefilm.

Hoofdpersonage is Brahim, een naar Parijs uitgeweken Tunesiër die naar zijn geboorteland terugkeert nadat zijn zoon omkomt bij een motorongeval. Het is 2013, en na de Arabische Lente hebben radicaal-islamitische groeperingen een steeds grotere impact op het dagelijkse leven in Tunis: Brahims zoon had zich bij een van die groeperingen aangesloten, en Brahim vermoedt dat zijn dood geen ongeluk was.

Er staat geen noot op de soundtrack, wat het benauwende, compromisloze gevoel van de film alleen maar versterkt: Ben Mahmoud laat de spanning en de emoties voor zich spreken

Fatwa ontspint zich als de zoektocht van Brahim naar de waarheid, maar toont ook hoe een salafistische levenswijze de klok terugdraait. De wijk waarin Brahim opgroeide, ooit een bruisend centrum van cafés en bioscopen, is verworden tot een ultrareligieuze buurt waarin de sociale controle uiterst streng is. Wie met deze ‘soldaten van God’, zoals ze zichzelf omschrijven, wil discussiëren, stuit bij elk argument op een vers uit de koran.

De frustratie én de nieuwsgierigheid van het hoofdpersonage zijn uiterst voelbaar in Fatwa: Mahmoud Ben Mahmoud kiest voor een sobere, minimalistische aanpak, waarin realisme belangrijker is dan spektakel, en waarbij je over de schouder meekijkt én meeleeft met Brahim – overigens uitstekend vertolkt door Ahmed Hafiene. Er staat geen noot op de soundtrack, wat het benauwende, compromisloze gevoel van de film alleen maar versterkt: Ben Mahmoud laat de spanning en de emoties voor zich spreken.

Fatwa snijdt honderd minuten lang een gewichtig onderwerp aan, maar verveelt geen moment. En ondertussen zoomt de film in op de simpele mensen die in het brandpunt van de geschiedenis staan. Geen gemakkelijke film om te maken, maar Ben Mahmoud slaagt met verve.

Nu in de bioscoop.

Lees hier ons interview met regisseur Mahmoud Ben Mahmoud.