LEES OOK. De muzes van Karl Lagerfeld

Tweed jasje

Al in de jaren dertig kwam Coco Chanel, de stichter van het gelijknamige modehuis, op de proppen met een vrouwelijk jasje in tweed, een grove wollen stof oorspronkelijk afkomstig uit Groot-Brittannië. Het jasje, dat in een rechte lijn over de taille viel, was geïnspireerd op een blazer voor mannen en bracht heel wat bewegingsvrijheid met zich mee. Toen Lagerfeld in 1983 werd aangesteld als creatief directeur van Chanel liet hij een frisse wind waaien door het ietwat vastgeroeste Franse modehuis: hij herwerkte het jasje door met ander kleuren en afwerkingen te experimenteren en loodste het de 21ste eeuw binnen. “Er zijn zo van die kledingstukken die nooit uit de mode zijn: een witte bloes, een jeans én het Chanel jasje“, liet de ontwerper zich ontvallen tijdens een interview. En dat weten ook de huidige generatie wereldsterren: van Sarah Jessica Parker tot Hailee Steinfeld en Anna Wintour, iedereen die zich een fashionista noemt, heeft wel een exemplaar in de kast hangen.

LEES OOK. Lagerfeld zijn meest begeerde muze: Choupette

De minirok

Ondanks dat Coco Chanel in de jaren twintig openlijk ijverde voor kortere rokken, heeft de moeder van het Franse modehuis zich in de jaren zestig hevig verzet tegen de eerste Amerikaanse ontwerpers die het kleinood op de markt brachten. “Van ronduit vulgair tot de bal compleet misgeslagen”: onder het bewind van Coco kwamen de extreem korte minirokken het atelier niet binnen, laat staan buiten. Tot Lagerfeld de deuren opende. In combinatie met het tweed jasje stuurde hij modellen de catwalk op in rokken die nog net de billen bedekten. Het trouwe cliënteel verkeerde in shock maar mede dankzij de appreciatie van de modepers omarmden ze later de nieuwe visie van het oude modehuis.

De befaamde ‘little black dress’

Het was opnieuw Coco Chanel die in 1926 de wereld verbaasde toen hij in de toenmalige Vogue een simpel, zwart jurkje voorstelde. De ‘Chanel’s Ford’ jurk, genoemd naar een klein en betaalbaar model van automerk Ford, was gecreëerd om een breder publiek aan te trekken en om de kleur zwart los te maken van rouwkleding. Maar Lagerfeld zou zijn naam geen eer aandoen, moest hij ook niet het stokpaardje van Chanel opnieuw heruitvinden. In de herfst- en wintercollectie van 1987 neemt hij openlijk afstand van het bestaande silhouette met bescheiden halslijn en verlaagde taille en stuurt hij zijn modellen de catwalk op in een meer gewaagde versie. Ook de keuze van materialen viel op: geen tafzijde of crêpe meer maar uitdagend vinyl in combinatie met polyester en het geliefde jersey. Het leverde Lagerfeld aanvankelijk heel wat kritiek op omdat hij durfde rommelen met een iconisch stuk maar al snel liepen modeliefhebbers storm voor het zwarte jurkje want vergeet niet: “In een little black dress ben je nooit te chic of te casual gekleed.”

De Chanel bikini

Een wezenlijk verschil met het ‘oude’ Chanel? Lagerfeld gaf in zijn creaties maar wat graag mee hoe trots hij was op het logo, de intussen wereldbekende dubbele C’s. En daar ging hij bijzonder ver in: van loodzware oorbellen met merknaam tot minuscule bikini’s: in 1996 stuurde hij Carla Bruni, de echtgenote van de voormalige Franse president Nicolas Sarkozy, de catwalk op in een niemendalletje dat moest doorgaan voor een bikini. Eerder werd ook al Naomi Campbell in een bikini de catwalk opgestuurd, al mocht zij wel rekenen op een klein beetje meer stof. Ook de modellen en realitysterren van vandaag schuwen de opzichtige logo’s niet: onder meer Kim Kardashian wordt regelmatig gespot in een kleine bikini met grote logo’s.

Avondjurken

Ondanks financiële problemen in de beginjaren hebben de ontwerpen van Coco Chanel nooit ingeboet op kwaliteit. Ze koos, omwille van de lage prijs, regelmatig voor jersey maar zelfs toen het geld begon binnen te stromen, hield ze vast aan het machinaal gefabriceerde stofje. Ook sloot de stof naadloos aan bij de naoorlogse mode: vrouwen wilden zich niet langer in een strak korset wringen en kozen voor gedrapeerde, wijde jurken, iets waar jersey zich perfect toe leende. Qua kleuren hield Coco het eerder bescheiden met voornamelijk zwart, wit en beige tinten. Tot Lagerfeld kwam aanzetten met een heel arsenaal aan kleuren en nieuwe stoffen. Van avondjurken met structurele kenmerken op de heupen en schouders tot het gebruik van gekleurde kant en veren. Als het om dure couturejurken gaat, zijn er geen limieten (meer).