Laat ons rondlummelen tot ons veertigste en pas daarna werken. De revolutie der rollators
Mark Coenen is columnist bij De Morgen.
Tachtig is prachtig. De muziek bedoel ik. Een tijd vol kwaaiigheid , een maatschappij op de dool en iedereen aan de dop: luistert allen naar wat dát gevoel voor onvergetelijke muziek heeft voortgebracht.
Tachtig wórden daarentegen. Hier en daar is er een uitzondering, zoals die rare kwibus van een Lagerfeld of mijn schoonmoeder, maar de meesten onder ons doven in hun oude dag uit gelijk een noveenkaars in de grot van Lourdes.
Talloze nieuwe en binnenkort niet meer terugbetaalde ledematen zijn nodig om ons op de been te houden. Dra worden we getroffen door doofheid en dementie of een debiliserende attaque. Kankertje.
Weggestopt in voorportalen van de dood wachten we bevend ons einde af, daarbij ijselijke kreten slakend en iedereen omverrijdend met de rollator. Word er maar gewoon aan.
Oplossing
Er is een oplossing in de maak. Geen krampachtige en op voorhand al verloren poging om het leven kunstmatige te verlengen, maar een heel ander levensritme. Dat we daar niet eerder aan gedacht hebben.
Een slimme mevrouw van de Stanford Universiteit stelt voor om, kort samengevat, rond te lummelen tot onze veertigste verjaardag. Pas daarna moeten we fulltime aan de slag. Tot onze eerste midlifecrisis mogen we studeren, reizen, ontucht plegen en potverteren. Om daarna tot onze tachtigste verjaardag te werken. De revolutie van de rollators.
Gedaan met uw mooiste jaren door te brengen in een permanente stressmodus
Gedaan met uw mooiste jaren door te brengen in een permanente stressmodus, als een dolleman na zonsondergang her en der jengelende kinderen ophalend aan crèche of nabewaking. Gedaan met de belachelijke droom van een carrière die zo vaak eindigt in een vagevuur van wrok en slechtbetaaldheid: uw eerste baas mag u pas voltijds ambeteren op een leeftijd waarop u zich dat al veel minder aantrekt.
U blijft, à la Lagerfeld, werken tot de dag voor uw dood, die meestal komt omdat u volledig uitgeput bent van het aanleren van weer nieuwe en revolutionaire computersoftware .
Pampers en ‘Tik tak’
Het goede voorbeeld wordt alvast gegeven door de politiek. Niet dat die al hard gewerkt hebben vóór hun zeventigste, maar vele wereldleiders hebben al last van hun prostaat of zijn ver voorbij de menopauze terwijl ze nog steeds op tafel mogen kloppen op het hoogste niveau.
Vele wereldleiders hebben al last van hun prostaat of zijn ver voorbij de menopauze terwijl ze nog steeds op tafel mogen kloppen op het hoogste niveau
Mahathir Mohamad, de eerste minister van Maleisië, is 94. Koningin Elisabeth 92, de koning van Saudi-Arabië is er 83. Daarmee vergeleken zijn Trump (72) en zijn uitdager Bernie Sanders (77) piepkuikens. Met in het geval van de eerste ook het verstand ervan.
Het kan volgens mij nog beter. Ik stel voor de kinderwens op te bergen tot onze tachtigste verjaardag. Medisch moet dat binnenkort kunnen zonder veel problemen. Dan kunnen ouders en kinderen tegelijk aan de pampers en gezellig samen naar de nieuwe Tik tak kijken. Daarbij eten ze een fruitpapje.
O heerlijke nieuwe wereld.