We hebben nieuwe verhalen nodig, voor diegenen die elke dag consequenties van de geschiedenis dragen

Er heerst een griepepidemie in het land en ik zit in een overvolle wachtkamer. Ik voel me miserabel en wordt bedolven door zelfmedelijden. Gedachten als: ‘Typisch dat ik dit weer moet meemaken’, ‘Kan ik geen gebruik maken van een of ander privilege om voor te steken?’, ‘Ga ik dit wel overleven?’… Deze gedachtestroom houdt op door een intense niesbui waarin ik bijna stik. De vrouw naast me zegt ‘gezondheid’. Ze is ook in de dertig en lacht naar me. 

Er verandert iets in mijn lichaam. Ik besef: er zit een vrouw naast me. Misschien voelt ze zich ook miserabel. Ik kan haar vragen hoe het met haar gaat. “Wat heb jij?” Ze zegt: “Mijn maag brandt.” Ik vraag naar haar beroep. “Ik werk voor het OCMW aan een loket. Niet simpel, ik word elke dag uitgescholden door alcoholverslaafden.” “‘Waarom?” “Omdat ik zwart ben.” “Wat zeggen ze dan?” “Sorry, die woorden durf ik niet te herhalen.” “Waarom zijn ze boos op je?” “Ze zeggen dat ik profiteer. Terwijl ik die mensen juist wil hélpen. En dan moet je weten dat ik zelf nooit gebruikmaak van het OCMW. Ik ben nog nooit bij de RVA geweest. Ik zou niet durven. Toch zijn ze boos.”

“Misschien komt het door de alcohol?” “Nee, soms zijn ze ook nuchter. Maar maak je geen zorgen. Bij mij is het: oor in oor uit. Ik ga door.”

De kranten staan er vol van: “Er is een verband tussen racisme en de omgang met ons koloniaal verleden.” Dalila Hermans schrijft in De Standaard: “Ik stel vast dat er de afgelopen maanden eindelijk (halleluja) meer aandacht was voor dekolonisatie en de zwarte stem in de mainstream media.” Inderdaad: HALLELUJA. Meer van dat. 

Nu is het tijd om te luisteren naar alle zwarte stemmen die zich laten horen. Vertel ons: welke standbeelden zijn aanstootgevend? Welke pleinen hebben een andere naam nodig? Hoe kunnen we de geschiedenis herschrijven? Wat kunnen we doen zodat iedereen in volle glorie aanwezig kan zijn in deze samenleving? Sabrine Ingabire doet een suggestie. Ze schrijft in deze krant over het belang van zwarte mensen in kunstwerken. “Zwarte mensen en vrouwen die origineel zijn én de geschiedenis van zwart-zijn en vrouw-zijn in zich dragen.” Verhalen die haar bestaan bevestigen. We hebben nieuwe verhalen nodig. Voor de vrouw die hier naast me zit met een brandende maag in de wachtkamer. Voor diegenen die elke dag consequenties van de geschiedenis dragen. Niemand moet aan de zijlijn staan in dit leven.

Ondertussen is ze bij de dokter geweest. Ze heeft een briefje vast en zegt: “Succes met alles.”