Waarom blijft de man zich zo saai kleden?
De verfrissende ontwerpen waarin we mannen over de catwalk of de rode loper zien wandelen, sijpelen nog te weinig door naar het straatbeeld. Sterker: daar blijft het opvallend grijs. Terwijl er wel degelijk kleur en durf te vinden is voor wie ernaar zoekt. Waar loopt het mis?
Je hoeft er de beelden van de recentste modedefilés of awardshows maar bij te nemen om te zien dat mannenmode de laatste jaren steeds interessanter, vernieuwender en – welja – modieuzer is geworden. Tijdens de mannenmodeweken hulde Raf Simons een model in een feloranje mantel met opgevulde schouders, Prada ging loos met kleurrijke prints op coltruien en Versace mikte op een revival van de lederen broek. Op de rode loper kregen wij dan weer niet genoeg van acteur Timothée Chalamet (hij trok naar de Golden Globes in een harnas dat Virgil Abloh speciaal voor hem ontwierp). O ja, en rapper Post Malone liet zich op de Grammy’s fotograferen in een roze, met sterren bezaaid ensemble. Modekenners zijn er nog steeds niet uit of dat laatste nu een goed dan wel slecht modemoment was, maar het was in elk geval gedurfd.
Die bereidheid om risico’s te nemen merk je in het straatbeeld veel minder op. Winkelrekken in grote modeketens blijven (on)opvallend kleurloos en spelen vooral op veilig. En dat terwijl het mannenmode net al jaren voor de wind gaat, zowel op creatief als op financieel vlak. Maar daarover later meer.
Ook journaliste Alice O’Keeffe ventileerde haar frustratie over mainstream mannenmode al in The Guardian. Toen ze met haar achtjarige zoon door de winkelstraten trok, op zoek naar een kleurrijk kostuum, draaide die familietrip al snel uit op een hoop ergernis. “Mijn zoon wil kleurrijke, interessante kleren dragen, maar winkels bieden die niet aan”, schreef ze vorig najaar. Zelfs voor jonge kinderen die zich nog lang niet zo bewust zijn van het gewicht dat aan het begrip mannelijkheid kleeft, kleuren de rayons al deprimerend donkerblauw en kaki. O’Keeffe: “Na een hele ochtend winkelen kwamen we geen enkel kledingstuk tegen dat ook maar een klein beetje persoonlijkheid uitstraalde. Wat vertelt dat gebrek aan diversiteit in de kledingrekken ons over hoe jongens zich horen te gedragen? Saai, dof, praktisch.”
‘België is op dit vlak een moeilijk land. Baanbrekende ontwerpen krijg je hier maar moeilijk verpatst’
“Ik merk dat de westerse man bang is om zijn mannelijkheid te verliezen”, vertelt modeontwerper Tom Van Der Borght (39). De ontwerpen die hij uittekent, zijn allesbehalve wat je normaal met mainstream mannenmode associeert: kleurrijk, experimenteel, gewaagd. Hij steekt mannen graag in een rok en combineert uitbundige prints met plateausandalen.
Zijn collecties doen het vooral in Aziatische landen en in Amerika goed. “En in de queer scene”, voegt Van Der Borght daar zelf aan toe, niet toevallig een plek waar mannelijkheid een rekbaar begrip is. “België is op dat vlak een moeilijk land”, zegt hij. “Baanbrekende ontwerpen krijg je hier maar moeilijk verpatst. Maar in westerse landen merk ik in het algemeen wel dat mannen nog steeds angstvallig vasthouden aan de traditionele stukken die voor mannelijkheid staan: broek, hemd, kostuum.”
Maar er is verandering op komst. “Op het vlak van mannenmode is er veel aan het gebeuren”, weet trendwatcher Tom Palmaerts. “Streetstyle is volwassen geworden, en doordat onze wereld veel globaler is geworden, sijpelen er invloeden van overal door. Voor mannenmode is er dus een spannend tijdperk aangebroken. Mannelijkheid wordt bovendien anders ingekleurd. Het hoeft allemaal niet meer zo traditioneel, en ook voor een man is het inmiddels oké om toe te geven dat hij van mode houdt.” Van die omwenteling zien we nu al de eerste tekenen. Modekenners reageerden lovend op de eerste lente/zomercollectie voor mannen die Virgil Abloh onder de koepel van het Franse modehuis Louis Vuitton maakte. Denk: drukke bloemenprints en fluorescerend gele bodywarmers met grote borstzakken. Ook de show van Kim Jones tijdens SS19 voor Dior Homme werd tot een van dé defilés van het seizoen geprezen, met doorschijnende shirts en broekpakken als zijn meest vermeldenswaardige wapenfeiten.
‘Streetstyle is volwassen geworden. Voor mannenmode is er dus een spannend tijdperk aangebroken’
Dat er met steeds meer zorg naar mannencollecties gekeken wordt, is logisch. Ook op financieel vlak legt mannenkleding de modehuizen allerminst windeieren. Sinds 2009 al kent mannenmode een steilere groei op dan vrouwenmode. Volgens cijfers van onderzoeksbedrijf Euromonitor gaat die trend zich de komende jaren verderzetten. Verwacht wordt dat de verkoop van mannenmode in 2021 met 1,9 procent zal aangroeien, terwijl dat voor vrouwenmode in datzelfde jaar maar 1,4 procent zou zijn. Al moeten we daar wel bij vermelden dat vrouwenmode nog steeds de grotere markt voor haar rekening neemt: in 2017 was de verkoop van vrouwenmode nog goed voor een omzet van 642,8 miljard dollar, terwijl mannenmode ‘slechts’ 419,4 miljard dollar opleverde. Die omwenteling in het belang van mannenmode is volgens Sidney Toledano, CEO van de luxegroep LVMH (die onder meer Louis Vuitton en Dior Homme in zijn portfolio heeft zitten) niet gewoon een vluchtige trend. “Het is meer dan een buzz”, vertelde hij tegen Reuters. “Er is een enorme vraag naar mannenmode over de hele industrie die voortgestuwd wordt door veel jonge kopers.”
Het kan ook anders
Ook in België zitten er genoeg heren ongeduldig te wachten tot ook mannenmode in het straatbeeld (en in de winkelrekken) een wat boeiender invulling krijgt.
“Ik weet dat mannen echt niet moeten klagen in deze samenleving, maar wanneer het op mode aankomt, is het aanbod toch echt een pak beperkter”, aldus community manager Vincent Buyssens, die zijn kledingstijl omschrijft als futuristisch met veel zwart, op de grens tussen high fashion en sportswear. Het is een mondvol, en het is snel duidelijk dat Vincent niet het soort man is dat doorgaans zijn gading vindt in grote winkelketens. Wanneer we hem aan de mouw trekken voor dit stuk is hij opgelucht: “Het beperkte aanbod in mainstream mannenmode is een probleem waar ik me dagelijks aan erger. De winkels in België die avant-garde of experimentele mode voor mannen aanbieden zijn echt wel op één hand te tellen.”
Omdat hij zich niet kan vinden in wat er door winkelketens in de etalage wordt gehangen, werkt Vincent aan een eigen kledinglijn voor mannen die hij dit jaar nog wil afronden. “Jumpsuits vind ik bijvoorbeeld heel cool en draag ik zelf enorm graag, maar die vind je bijna nergens. Lange parka’s die bijna tot aan de grond komen, zie je ook nauwelijks. Ik heb al mails naar het Japans zitten vertalen om ze op de kop te tikken. (lacht) En ik hou ook wel van het idee dat bepaalde kledingstukken zowel door mannen als vrouwen gedragen kunnen worden.”
‘Er zijn wel kleine veranderingen. Nu zie je zelfs erg mannelijke mannen in een roze T-shirt over straat lopen’
Ook Tom Van Der Borght herinnert zich hoe hij al van zijn 16de, toen zijn passie voor mode net de kop op stak, kledingstukken uit de kleerkast van zijn vader én zijn moeder plukte. “Die mixte ik op een genderloze manier. Ik denk dat mijn fascinatie om geslachtsgebonden kledingstukken uit hun context te rukken daarvan afstamt. Een rok kan er bij bepaalde mannen ontzettend mannelijk uitzien. Daar speel ik graag op in.”
Roze T-shirts
Zo ver ziet Van Der Borght de collecties van mainstream modeketens de komende jaren, of zelfs decennia, niet evolueren. “Maar je ziet wel kleine veranderingen”, zegt hij. Zo is roze is de laatste jaren steeds vaker in mannencollecties opgedoken, terwijl dat vroeger toch een kleur was die op een welgemeende wenkbrauwfrons kon rekenen. “Nu zie je zelfs erg mannelijke mannen in een roze T-shirt over straat lopen. Soms komt er vanuit die veel experimentelere onderstroom eens iets bovendrijven waar ook de mainstream iets mee kan, en aan die momenten moeten we ons vastklampen.”
Wie daar niet op wil wachten, heeft gelukkig vandaag ook al een ruim arsenaal aan opties om boeiende (maar niet al te extreme) ontwerpen uit de rayons te plukken. Denk maar aan Scandinavische labels als Our Legacy en Acne, het Franse Ami, het New Yorkse Noah of Ader Error – stuk voor stuk labels die het graag stijlvol houden, maar niet vervallen in inspiratieloosheid. En check zeker ook de samenwerkingen tussen Nike en Adidas, Converse en P.A.M., en Puma en Sankuanz. Van Belgische bodem kan je dan weer terecht bij Akaso en Essentiel. Fans van athleisure – comfortabele kleding die je zowel kan dragen om te sporten als om elke dag aan te trekken – kunnen hun hart ophalen bij Public Rec.
Op zoek naar een kostuum dat niet dodelijk saai is? Ga dan zeker eens kijken bij het Nederlandse Suitsupply.