Van frietgeur op Daknam tot tranen in Astridpark: De fauw speelt 200ste competitiematch voor Zulte Waregem

“Ik kwam terug uit Nederland, met allemaal gloednieuwe stadions. Tijdens de opwarming van mijn debuut voor Zulte Waregem op Daknam dacht ik: ‘Wat ruik ik hier?’ Het was de geur van de frietkramen naast het veld. (lacht) Iedere keer dat ik op Lokeren speel, denk ik er aan terug. Van de wedstrijd zelf herinner ik me niet veel. Enkel het veel fysieker spel in vergelijking met Nederland.”

“Wát een wedstrijd, zeker door die drie geweldige goals van Mbaye. Na mijn jaren in Brugge was het speciaal om daar te winnen met 3-4. Die overwinning was het bewijs dat we een geweldige ploeg hadden met onder meer Thorgan en Junior. Er hangt een foto van toen in de eetzaal die me er vaak aan herinnert.”

“Dat ik alleen matchen kies waarin ik geen uitblinker was? (grijnst) Zijn die er dan? Er is wel één partij waar veel mensen me aan herinneren. Op Lokeren stonden we eens 0-2 achter aan de rust. De trainer gaf ons een donderpreek aan de rust. In de tweede helft scoorde ik de aansluitingstreffer én de 2-3. Das was speciaal. Zelfs de coach spreekt er soms nog over.”

“Het hele seizoen groeiden we naar die climax toe. Kampioen worden met Zulte Waregem: het was uniek geweest. Het moment dat we op 0-1 kwamen zal me voor altijd bijblijven. Mbaye en ik pakten elkaar vasten, keken naar elkaar en dachten: ‘Fuck, wat gebeurt hier allemaal?’ Ik kreeg de tranen al in mijn ogen. Nu nog krijg ik kippenvel wanneer ik eraan terugdenk. Als ik één match kon opnieuw spelen in mijn carrière zou het die zijn. Maar dan wel met een happy end.”