Jane Seymour (68) heeft de botox afgezworen: “Ik zag er niet uit, alsof mijn gezicht van plastic was”

“Ik eet graag”, zegt Jane. “Héél graag. En ik ontzeg me niets. Als ik chocolade wil eten, dan doe ik dat gewoon. Maar met mate. Ik eet één stuk donkere chocolade, geen hele reep. Je mag alles eten, zolang het maar niet te veel is. En natuurlijk moet je wat uitkijken met vetten, maar dat weet iedereen, toch?’ Verder raadt de vroegere Bond-girl ook beweging aan. Veel bewegen. Maar daarvoor hoef je geen duur fitnessabonnement te nemen. Er is niets zo gezond dan een goede, verre wandeling te maken. En doe dat best niet alleen maar met iemand met wie je goed kan praten. Dan vliegt de tijd – en de kilometers! – zo voorbij.”

Jane geeft toe dat ze ooit haar toevlucht nam, zoals veel Hollywood-collega’s, tot botox. Maar daar heeft ze ongelooflijk veel spijt van. “Dat was een slechte beslissing”, vervolgt ze. “Ik zag er niet uit. Alsof mijn gezicht van plastic was, helemaal niet naturel. Sindsdien doe ik het gewoon op de natuurlijke manier: een huidpeeling en nadien afspoelen met heel veel koud water zodat de poriën zich sluiten en gezond blijven. En dan een goeie, vochtige gezichtscrème. Meer is er niet nodig om een gave huid te hebben.”

“Ook belangrijk: gebruik een goeie zonneolie als je gaat zonnen. Ik kan er niet genoeg de nadruk op leggen. Zelf draag ik altijd een hoed als ik buitenkom. En een grote, donkere zonnebril. Bedek je goed, als je op het strand ligt. Echt waar. Je zal later dankbaar zijn dat je het gedaan hebt. Natuurlijk heb je zonneschijn nodig, vanwege de vitamine D, maar overdrijf niet met in de zon te liggen. Voor mij helpt het. Ik wil mooie en gracieus oud worden, dus ik zal nooit meer mijn toevlucht nemen tot botox of andere middelen. Het vergt een beetje discipline, dat wel. Maar het is het waard. Ik geniet nu meer van het leven dan in de jaren zestig of zeventig. En dat meen ik echt. Het is een voorrecht om ouder te worden. Dat besef ik maar al te goed, want ik heb al veel vrienden verloren. Door dat besef, door het als een privilege te beschouwen, voel ik me zo goed in mijn vel.”