Applaus en een bomvolle zaal doen geplaagde premier Michel opnieuw lachen

Michel, sinds kort opnieuw partijvoorzitter, heeft al paar weken kopzorgen. Het MR-kiescongres in Louvain-la-Neuve moest de partij weer een boost geven. De aula zat eivol, het regende applaus en de premier kon weer lachen. Maar is dat voldoende?

Er waren de tegenvallende resultaten bij de gemeenteraadsverkiezingen, waar de MR veel stemmen verloor aan Ecolo. De interne tegenstellingen kwamen op scherp te staan. Moet de partij meer naar rechts? Of net meer een centrum-koers aanhouden?

Vorige maand kwam daar nog het vertrek Alain Destexhe bij. De eeuwige dissident bij de Mouvement Réformateur richtte zijn eigen rechts-conservatieve partij ‘à la N-VA’. Een leegloop heeft dat niet veroorzaakt, maar hij overtuigde het Waalse MR-parlementslid Patricia Potigny om zijn rangen te vervoegen. Gevolg: de Waalse regering is haar meerderheid kwijt. Zo moeten zowel Michel als Waals-minister president Willy Borsus als leider van een minderheidskabinet naar de kiezer.

Tegelijk loopt het op links evenmin helemaal lekker binnen zijn partij. Christine Defraigne, Luiks boegbeeld van het ‘sociale liberalisme’, zal geen kandidaat zijn de komende stembusgang. “Ze hebben me nochtans gevraagd”, zei ze gisteren. Officieel omdat ze zich wil richten op haar schepenambt in Luik, maar ook de strengere migratiekoers van de partij zit haar dwars. “Mijn mening daarover is duidelijk.” 

Aan Destexhe werden op het congres weinig woorden vuilgemaakt. Dat het moeilijke tijden zijn en de partij zich als één team aan de kiezer zal presenteren, dat wel. “Ach, hij verzamelt slechts een klein groepje individuen”, zei Michel na afloop. En: “Een stem voor Destexhe maakt links alleen maar sterker. Wij zijn de enige geloofwaardige keuze op rechts.”

De MR wil zich als enige Franstalige partij positioneren met een positieve boodschap. “Avec le MR, c’est possible”, is de verkiezingsslogan die de hele ochtend doorheen de tussenkomsten en speeches galmde. De PS is bang voor sociale afbraak, de groenen voor een klimaatcatastrofe, Destexhe voor massamigratie. De MR wil vooral kansen zien om de problemen aan te pakken, voor ondernemers, voor innovatie en voor “jobs, jobs, jobs”.

“Taksen, taksen, taksen”

Michel haalde daarom hard uit naar wat hij “het linkse conglomeraat” noemt, van partijen als Ecolo, PS en de vakbonden. Die samenwerking levert alleen maar ‘taksen, taksen, taksen’ op, zo stelde Michel tijdens zijn toespraak. Zeker met ‘Elio, le taxateur’ aan het roer, Di Rupo als belastingkoning. Niets kan de interne cohesie beter versterken dan een externe vijand.

Ook haalde hij uit naar de N-VA. “We passen ervoor om het communautaire debat weer in lichterlaaie te zetten”, zei Michel. Al maanden waarschuwen de liberalen voor een nieuwe communautaire stand-still. Daarbij linken ze systematisch N-VA aan de PS. Want als de Franstalige socialisten te groot worden na 26 mei, zal N-VA onherroepelijk een nieuwe staatshervorming vragen. De MR kan de N-VA wél dwingen het thema in de koelkast te steken, net als vijf jaar geleden.

Maar gisteren liep het mis. “Die nationaalsocialistische cocktail is erger dan de brexit”, stelde de premier. Zowel N-VA als PS reageerden verbolgen. Had de premier nu naar nazi-Duitsland verwezen? “Een gebrek aan respect voor de slachtoffers van de Holocaust”, zei Di Rupo. “Ontgoochelend na de goede samenwerking die we vierenhalf jaar met elkaar hebben gehad”, tweette N-VA-kopstuk Jan Jambon. Michels woordvoerder haastte zich om te benadrukken dat het om een lapsus gaat. “Het gaat over een samenwerking tussen nationalisten en socialisten.” 

Zo geraakte de boodschap van de liberalen ondergesneeuwd. Al ging het ten minste niet over de interne verdeeldheid van de partij.