Rattenvanger

Na de verkiezingsnederlaag van 13 juni gooide CD&V-voorzitster Marianne Thyssen de handdoek in de ring. Ondervoorzitter Wouter Beke schoof bijna geruisloos door als interim-partijleider. Tot dusver klonk het dat de voorzittersverkiezingen pas aan de orde waren na de regeringsonderhandelingen. Maar vijf maanden na de stembusgang wint het idee veld om Beke een volwaardig mandaat te geven. Knopen zijn nog niet doorgehakt, maar er wordt intern over gediscussieerd.

Beke is amper 36, maar heeft er toch al een hele carrière in de partij op zitten. De Limburger straalt het misschien niet uit, maar hij is wel degelijk ambitieus. Hij lijkt niet van plan om zijn positie snel uit handen te geven. Begin september liet hij al weten dat de kans reëel was dat hij kandidaat-voorzitter zou zijn. “Tenminste, indien ik van voldoende mensen binnen de partij het vertrouwen geniet om van de CD&V opnieuw de grootste partij in Vlaanderen te maken.”

Met dat vertrouwen zit het redelijk goed. Beke wordt in brede lagen van zijn partij als integer en intelligent omschreven. Hij kent de partij en schreef zelfs een doctoraat over de CVP-geschiedenis. Een deel van de top zou hem graag wat langer op de bovenste verdieping van het partijhoofdkwartier zien huizen.

Een partij van 16 of 17 procent kan de interim-voorzitter zeker managen, daarover is iedereen het eens. De vraag is of hij de juiste man is om CD&V sterk te laten groeien. Beke is niet de meest charismatische politicus van Vlaanderen, pakt niet echt op het tv-scherm en brengt ook geen hopen stemmen mee. Niet meteen de ideale uitgangspositie om van CD&V opnieuw de grootste Vlaamse politieke formatie te maken.

De voorbije maanden maakte hij geen fouten, maar hij slaagde er ook niet in zijn partij een nieuwe smoel of nieuw profiel te geven. De christendemocraten hebben een electorale rattenvanger nodig die de partij een nieuw elan kan geven. Een aantal CD&V’ers lijkt te beseffen dat meer van hetzelfde geen groeiscenario is. Nieuwkomer Rik Torfs stak zijn neus al aan het venster, maar wordt niet echt gedragen. Een resem toppers liet al weten geen kandidaat te zijn. Voorlopig staat dus niemand klaar om die rol op te nemen. Maar snel voorzittersverkiezingen organiseren is de beste manier om de zoektocht naar een alternatief te aborteren.