Zes keer raak

Bieke Depoorter

(geboren in 1986, woont in Gent)

Bieke Depoorter behoeft geen introductie. Haar naam is een keurmerk. Voor The Word presents The Belgian Six toont ze I Am about to Call It a Day and In Between, reeksen die ze in de Verenigde Staten en Egypte maakte.

Ze kiest voor dit beeld, genomen in september 2013 in Qorsaya, een eiland in Caïro. Zegt: "Dit was geen makkelijke periode om te fotograferen." En verwijst naar zinnen van Ruth Vandewalle, journaliste en goede vriendin van Depoorter. "In Egypte zijn de naweeën van een bloedige zomer nog voelbaar. In de zuidelijke stad Minya steken de zwartgeblakerde kerktorens af tegen een passerende betoging met gele ballonnen: Morsi-aanhangers eisen dat hun president opnieuw de scepter zwaait. Overal in het land handhaaft het leger een strenge avondklok. Wie na middernacht de deur uit wil, moet zich een weg banen omheen de checkpoints. Televisiezenders hebben het over Amerika en de buitenlandse media - 'leugenaars uit de stal van de moslimbroeders'. Het logo in de linkerbovenhoek maakt duidelijk waar het allemaal om draait: 'Egypt fights terrorism.' Terwijl de nationale paranoia gevoed wordt door de media, reizen we door het land. In volgestouwde microbussen stappen we over van Minya naar de oase van Fayoum en verder naar de noordelijke Delta. Onderweg gaan we elke dag op zoek naar een slaapplaats waar Bieke mag fotograferen. Voor de avondklok ingaat, vertrek ik en begint voor haar de nacht."

biekedepoorter.be

David Widart

(geboren in 1982, woont in Luik)

David Widart toont in Bozar een reeks van zes prints die, zo schrijft het persbericht, "zijn talent illustreren om zware onderwerpen te contrasteren met een zachte toets".

Widart: "Ik gebruik fotografie om het dagelijkse dooreen te schudden, om intense momenten te beleven en om verhalen te vertellen. Mijn kleine broer en ik wilden graag samen een reis maken, liefst naar een onwaarschijnlijke bestemming. We kozen voor Miami. Uiteindelijk bleven we er dertien dagen. Op een avond, het was al donker, hoorden we op de terugweg naar ons motel muziek van een feestje in een gebouw. We gingen binnen voor een laatste drankje en toen zag ik deze vier kinderen. De 'hiphop Miami Daltons'. Dit beeld zal ook in mijn nieuwe boek komen dat na The Belgian Six verschijnt."

davidwidart.tumblr.com

Hana Miletic

(geboren in 1982, woont in Brussel)

Hana Miletic toont twee reeksen, Coif Mode en Sint-Annabos. Dit titelloze beeld komt uit Coif Mode en is gemaakt in de nabijheid van het Liedtsplein in Schaarbeek. Miletic: "Het beeld siert en verhult tegelijkertijd het uitstalraam van een islamitisch kapsalon. Deze vrouw hield mijn aandacht vast. Hoe mooi ze is en hoe ze in gedachten verzonken lijkt. Ik vond het bijzonder om dat intieme moment van introspectie te aanschouwen. Ik wandel heel veel en heel graag door steden. Liefst door steden die ik goed ken maar niet helemaal begrijp, zoals mijn woonplaats Brussel. Mijn werk vloeit altijd voort uit een belangstelling die is ontstaan tijdens een wandeling. Ik maak het werk als het ware om de stad beter te bevatten. Voor mij betekent het woord mode uit de titel niet 'fashion' maar 'manier'. Het is een manier van Brussel en mijn manier om Brussel te doorzien."

hanamiletic.com

Max Pinckers

(geboren in 1988, woont in Brussel)

Het werk van Max Pinckers heeft een hoog cinematografisch gehalte. In Bozar toont hij een deel van Will They Sing Like Raindrops or Leave Me Thirsty, een project dat op India focust, en meer bepaald op koppels die moeten vluchten uit angst voor eremoorden.

Pinckers: "De titel van dit beeld is Milk. Het idee ervoor kreeg ik uit oude Bollywoodfilms. Voor erotische scènes gebruiken ze verschillende metaforen en één daarvan is vloeiende melk. Daarom ben ik zelf ook met melk beginnen te experimenteren. Ook al denken veel mensen dat het in dit beeld geen melk, maar verf is. Dat vind ik fijn: het past perfect in het spel van waarheid en valsheid dat ik in mijn beelden graag bereik. In het stilleven zie je voorts een vrouw uit de glamourcultuur, met haar foto in de krant, en een telefoon. Veel Indiase koppels beleven hun relatie namelijk per telefoon, zeker diegene die eigenlijk niet samen mogen zijn.

"Deze foto is belangrijk geweest in mijn evolutie als fotograaf. Vroeger was ik nooit echt geïnteresseerd in stillevens of landschappen, ik vond dat te gemakkelijk en te cliché, zeker in de context van een documentaire reeks. Nu begin ik er steeds meer mee te werken en weet ik bewust hoe ze in de context van een serie best functioneren. Na dit beeld komt bijvoorbeeld een foto van een actrice die op een bed in een Bollywoodfilmset een sigaret rookt. Op die manier probeer ik een universeel verhaal te vertellen, vandaar ook het vrij anonieme karakter van de beelden."

maxpinckers.be

Sarah Eechaut

(geboren in 1983, woont in Gent)

In Bozar stelt Sarah Eechaut zes nieuwe beelden voor. Het beeld dat ze voor M kiest, Entrenous, is in Kyoto opgenomen. "Ik was in februari een tijdje in Japan om mijn expo in het Flanders Center op te bouwen. Ik vond het zalig om te gaan wandelen door die parken en onder al die overweldigend mooie, oude bomen te lopen. Entrenous geeft letterlijk weer wat in mijn andere foto's vaak meer verborgen zit: een verstrengeling, in dit geval tussen twee stammen. Het beeld sprak me meteen aan, des te meer door het verschil in kleur en textuur van de stammen. Ik creëer gevoelige beelden die ruimte laten voor interpretatie. Honden, handen, stille eenvoud en het verstrengeld zijn, dat komt vaak terug in mijn werk. Ik kan overrompeld worden door de schoonheid in de dagelijksheid. Alle foto's die ik toon in Bozar zijn met mijn middenformaat Rolleiflex gemaakt. Ik hou van het opsteken van een film, het formaat, de kleuren in de beelden."

saraheechaut.com

Sébastien Bonin

(geboren in 1977, woont in Brussel)

De oudste van de zes is Sébastien Bonin. Hij is 37 jaar, woont in Brussel en onderscheidt zich van de vijf andere door een techniek die compleet verschillend is. Bonin bewerkt zijn beelden sterk en bevindt zich op de grens tussen fotografie en schilderkunst. Hij maakt vaak gebruik van fotogrammen, beelden die zijn gemaakt zonder camera of film. Het eindresultaat ontstaat door het lichtgevoelig materiaal wel of niet af te dekken en daarna te belichten.

Zelf zegt hij: "Ik heb dit beeld gekozen omdat het een scharniermoment in mijn creatief proces belichaamt. De gebruikte techniek verbindt fotogrammen met de traditionele fotografiewijze. In deze handeling voel ik me dicht bij de schilderkunst."

sebastienbonin.com