STANDPUNT

"Als schepen voor stadsontwikkeling in de grootste stad van Vlaanderen verzet ik me tegen een tijdgeest waarin enkelingen een hele stadsgemeenschap kunnen gijzelen, waarin cultureel erfgoed dreigt te sneuvelen en waarin elke vernieuwingspoging wordt verdronken in een juridische draaikolk. Voor mij primeert het algemene belang op de belangen van individuele burgers."

Het was een behoorlijk pittig opiniestuk waarmee de Antwerpse schepen Rob Van de Velde (N-VA) zich in deze krant stoer op de borst klopte over zijn onverzettelijke houding tegenover het juridische gedreig van ontevreden burgers. Hoed u voor 'cave'-men - citizens against virtually everything - waarschuwde schepen Van de Velde. Nu we de volledige feiten over het Sinksenfoorakkoord kennen, zouden wij een andere waarschuwing durven formuleren: hoed u voor politici die de waarheid niet spreken.

"Het college heeft op geen enkel moment gelogen over deze tussenkomst in de gerechtskosten", lezen we in het persbericht dat het Antwerpse schepencollege gisteren verspreidde. In de politiek is er een subtiel verschil tussen liegen en de waarheid niet spreken. Heeft het Antwerpse stadsbestuur gelogen toen het bij herhaling beklemtoonde dat geen cent schadevergoeding betaald is bij het akkoord met de klagende buurtbewoners over de locatie van de Sinksenfoor op de Gedempte Zuiderdokken? Strikt genomen niet, want een 'schadevergoeding' is de 45.000 euro die wordt uitgekeerd aan de klagers niet.

Truc van de foor

Maar heeft het schepencollege de waarheid gesproken? Met een bijzonder bedenkelijke foortruc heeft het bestuur de onderliggende en maatschappelijk zeer relevante vraag - of de klagers geld gekregen hebben om hun mond te houden - niet naar waarheid beantwoord.

Het is bijzonder vroeg in haar beleidsperiode dat de bestuursploeg van burgemeester Bart De Wever (N-VA) haar belofte van verandering moet bijstellen tot een praktijk die ruikt naar een zeer oude bestuurscultuur. Op de Sinksenfoor in de Scheldestad zul je niet gauw twee dierenhandelaars vee zien verkopen zoals op de jaarmarkten op het platteland, maar van koehandel met handjeklap blijkt men in Antwerpen toch niet vies te zijn.

Dat het stadsbestuur 45.000 euro uitkeert als "betaling van procedurekosten, de kosten van technische bijstand en andere" heeft ze nooit gezegd. Ook niet toen een van de klagers na het afsluiten van het compromis beweerde: "We krijgen geen eurocent. Echt niet. Er is geen enkele financiële belofte gekomen vanuit het Schoon Verdiep."

Ook toen werd vanuit het stadsbestuur de kans gemist om de waarheid te spreken. Omdat het betalen van gerechtskosten de normaalste zaak van de wereld is, klinkt het nu. Dat is misschien geen leugen, maar wel onzin. Het afkopen van de klachten van individuele burgers met een zak belastinggeld is een riskant precedent. Laten we hopen voor de begroting van Antwerpen en andere steden dat het niet te veel andere boze burgers op ideeën brengt.

Het is evenwel niet alleen de uitbetaling van die 45.000 euro en het web van onwaarheden errond die choqueren in het nu uitgelekte akkoord. De klagende burgers hebben ook een verlanglijstje van aanpassingen in het gebruik van het kwestieuze plein afgedwongen. Het maakt het bekende 'not in my backyard'-fenomeen zo tastbaar dat het bijna grappig wordt. Zo hebben de klagers beloofd gekregen dat kermisattracties die "een storend karakter" vertonen, zoals "het Spookkasteel, de Rock 'n Roll en de Mouse" niet meer in de buurt van de huizen van de klagers worden opgesteld.

Dat die toestellen dan wellicht dichterbij andere huizen lawaai maken, lijkt geen punt te zijn. Misschien kunnen de bewoners van die huizen aan hun klagende buren het telefoonnummer van de permanente politiepost op de foor vragen, want dat nummer krijgen de klagers ook. Zo gaat dat op 't Zuid: gisteren was je nog een irritante caveman, vandaag ben je een vip, met allerlei exclusieve voorrechten tegenover medeburgers van tweede rang.

Wij en zij

Een punt uit het akkoord dat tot dusver minder aandacht kreeg is de belofte dat andere 'hoogdynamische' evenementen op de Gedempte Zuiderdokken - pakweg de Bollekesfeesten - enkel nog mogen doorgaan "op de zuidelijke kop van het plein". Het is een locatie die zo ver mogelijk afligt van de chique woningen en appartementen waarin de klagende burgers wonen. Het is een locatie die vlak bij een parkje ligt. En de woningen die het dichtst bij die nieuwe locatie liggen zijn sociale woonblokken. In Antwerpen is overlast blijkbaar iets waar kansarmen hun plan maar mee moeten trekken.

"Ik wil me niet ingraven uit angst voor petities en procedures." Nogmaals een citaat uit het opiniestuk dat N-VA-schepen Van de Velde amper drie weken geleden op de wereld losliet. Zelden is het breken van een politieke belofte zo snel en zo helder aan de oppervlakte gekomen. Zelden is een bestuur zo bereidwillig door de knieën gegaan voor de wensen van enkele particuliere belanghebbenden. Dat is de politieke schade die de N-VA als leidende bestuurspartij zal moeten nemen.

Erger is de maatschappelijke schade die uit dit klungelig tot stand gekomen en ontransparant gecommuniceerde akkoord voortkomt. In plaats van burgers te verenigen rond een compromis, heeft het stadsbestuur de bewoners verdeeld door een exclusieve deal te sluiten met een bevoorrechte minderheid. Ook om en rond de Vlaamse en Waalse Kaai heb je nu een wij en een zij.