CAMPS

Een dag nadat op televisie beelden werden uitgezonden waarop de taliban een vrouw executeren omdat ze overspel zou hebben gepleegd, werd Parweiz Sangari op het vliegtuig gezet, richting Afghanistan. Voor Asielstaatssecretaris Maggie De Block is er in dat land best te leven, als jonge lasser.

Geen vrouw, tenslotte.

Volkomen integratie deed er niet meer toe: oprotten.

Her en der lees ik dat De Block tot haar drastische intolerantie is gekomen omdat ze de adem van N-VA in de nek voelt. Anders gezegd: spierballen versus spierballen. Wie het slachtoffer is, maakt niet uit.

De wet als breekijzer naar electoraal succes.

Over asiel hoor je De Wever weinig. Dat laat hij liever over aan paracommando Theo Francken. Ik begrijp niet dat deze politieke hooligan nog niet is overgestapt naar Vlaams Belang. De omgekeerde richting kan ook best eens zuiverend zijn.

Maggie heeft dus spierballen. Is niet bevreesd voor kooigevechten. Jawel: haar voorgangers waren slap en dubbelzinnig in het asielbeleid.

Maar dan nog.

Zij is toch Van Quickenborne niet die zo graag de Übermensch coiffeert in kringen van kleine komaf. Niet bij bankiers, uiteraard.

Maggie is arts, zelfs met de genade van een kloekhen.

Waarom dan zo nodig solliciteren naar een karaktermoord?

Gedwongen koketterie, allicht.

Hugo Camps