Clooney tussen seks en politiek
Het seksleven van George Clooney is natuurlijk gefundenes Fressen voor de (tabloid)pers. Maar eigenlijk heeft niemand daar zaken mee. Dat zou wel eens kunnen veranderen indien Clooney politieke ambities zou krijgen en aan een of andere verkiezingscampagne zou beginnen. Maar die kans is toch wel zeer klein. "Ik ben nu niet en zal ook nooit geïnteresseerd zijn in een politieke carrière. Dat is mijn wereld niet", vertelde hij ons ten tijde van de release van de politieke thriller Syriana. Maar politiek an sich interesseert hem natuurlijk wél en daarom acteert hij in politieke thrillers zoals Syriana of regisseert hij ze zelf, zoals Good Night, and Good Luck uit 2005 en nu dus opnieuw met The Ides of March, waarvoor hij zijn scenario baseerde op het toneelstuk Farragut North van Beau Willimon.
De filmtitel verwijst naar het toneelstuk Julius Caesar van Shakespeare, waarin het hoofdpersonage door een waarzegger verwittigd wordt met de woorden: "Beware the Ides of March". Terecht, want op die fatale dag in maart zou Caesar inderdaad vermoord worden. Zover komt het niet in deze spannende en intelligente thriller, die zich situeert tijdens de verre aanloop naar een presidentiële verkiezingscampagne, waarbij alle ogen nu in eerste instantie gericht zijn op een zeer belangrijke 'primary' in Ohio. Geen moordintrige dus, maar wel een verhaal vol ambitie en achterdocht, opportunisme en bedrog.
"All the reporters love you. Even the reporters that hate you, still love you", zegt iemand op een bepaald moment over de onmiskenbare charme van het hoofdpersonage. En neen, dat is niet de rol van George Clooney, die hier een belangrijke bijrol speelt als gouverneur Mike Morris, die de nominatie van Democratische presidentskandidaat in de wacht wil slepen. De uitspraak is gericht aan Stephen Meyers (uitmuntend vertolkt door Ryan Gosling), de ambitieuze woordvoerder van (de toch ook wel veel charme uitstralende) gouverneur Morris. Ook voor de rest van de cast liet Clooney zich omringen door superieur acteertalent.
The Ides of March schetst een boeiend beeld van zo'n politieke campagne als een cocktail van ambitie en idealisme, paniek en uitputting, loyauteit en cynisme. Centraal blijft de vraag hoe ver iemand - dat geldt dus voor meerdere personages - wil gaan om zijn/haar doel te bereiken? Welke prijs wil men betalen om (op gelijk welk niveau) te winnen?
The Ides of Marchfilm hangt niet bepaald een hoopvol of optimistisch beeld op van het politieke bedrijf (en evenmin van de rol van de media), maar het is zeker geen gratuite of boosaardige afrekening.
In essentie is The Ides of March een morele fabel, die zich volgens Clooney ook in de wereld van Wall Street had kunnen afspelen, met precies dezelfde personages en dezelfde gedragingen.
Dat dit artikel begon met een verwijzing naar seks, is geen toeval. Want seks speelt wel degelijk een belangrijke rol in dit verhaal. Bonafide ambitie en welgemeende idealen kunnen, ook in de politiek, bezwijken voor verleiding. En die kan zowel van professionele als van seksuele aard zijn. Maar het koelbloedige bedrog wordt er niet minder kil door.