Direct naar artikelinhoud

Wat lange leiders lijden kunnen

Bill de Blasio, de burgemeester van New York, is 1,98 meter groot. En dat weegt op de man, een beetje zoals klein zijn weegt op kleine mensen. 'Ik vermoed dat hij bang is om té dominant over te komen.'

Niet alleen kleine mensen gaan gebukt onder grote complexen. Ook lange leiders kunnen lijden. De New Yorkse burgemeester Bill de Blasio is 1,98 meter groot. Hoewel hij zich niet voor zijn grote gestalte schaamt, ligt het onderwerp gevoelig. Zo zwakt De Blasio zijn lengte systematisch af. Want, zo zegt een insider, de man weet als geen ander hoe het voelt om de vreemde eend in de bijt te zijn.

Technici van de stad werd opgedragen proportioneel grotere podia te bouwen. Op die manier lijkt De Blasio kleiner wanneer hij speeches geeft. De man kreeg ook training om zijn expressieve handgebaren in te tomen. Dat moet beletten dat hij per ongeluk een omstander slaat. Medewerkers klagen dat ze hem amper kunnen bijhouden als ze met hem meelopen. Als de burgemeester zich verplaatst, neemt hij plaats in de passagierszetel vooraan. Tegen de veiligheidsadviezen in. Maar op de achterbank schieten zijn lange benen in een kramp.

Charismatisch

Nochtans is grootte een voordeel, zeker in de politiek. Dat kan verklaard worden vanuit onze perceptie van lange leiders. Die zouden we charismatischer bevinden dan hun kleinere collega's. Dat blijkt uit een studie van Melvyn Hamstra van de Universiteit van Amsterdam. De onderzoeker - zelf 1,85 meter - spreekt van een evolutionaire verklaring. "Grote mensen hebben meer overzicht. Dat was bijvoorbeeld een luxe op het slagveld. Grootte beschouwen we als iets positiefs en wordt vaak in verband gebracht met dominantie. Daarom erkennen we lange mannen ook sneller als leidersfiguren."

Waarom ervaart De Blasio zijn grootte dan als een handicap? "Ik vermoed dat hij bang is om té dominant over te komen. Als hij eens streng uit de hoek komt, bestaat de kans dat zijn gepercipieerde dominantie omslaat in koude onvriendelijkheid. Misschien probeert hij dat te compenseren."

Een omgekeerd napoleoncomplex, als het ware. Al lijkt dat eerder uitzondering dan regel. "Lange mensen worden vaak anders behandeld, net omdat we hen anders aankijken. Op hun beurt gaan ze zich daar vaak naar gedragen. Dat werkt hun dominantie extra in de hand." Ook de omgekeerde redenering blijkt te kloppen. Mensen die we dominant vinden, worden vaak groter ingeschat dan ze werkelijk zijn.

Een belangrijke kanttekening: grootte is niet voordelig bij vrouwen. "Maar het is ook geen nadeel", zegt Hamstra. "Volgens mij zijn er andere factoren die het charisma van vrouwelijke leiders bepalen, zoals aantrekkelijkheid of intelligentie. Al is daar bij mijn weten nog geen onderzoek naar gedaan."

Perceptie van lengte is in elk geval cultureel gebonden. "In Nederland zou De Blasio helemaal niet zo groot bevonden worden", denkt Hamstra.

Humor

The New York Times vroeg De Blasio afgelopen week om een reactie, maar hij ging daar niet op in. Toch is hij niet te beroerd om vrolijk mee te lachen wanneer zijn lengte onverwacht wordt bespot. Maandag was hij nog te gast in The Daily Show. Toen presentator Jon Stewart een XL-beker frisdrank bovenhaalde, bood hij De Blasio een kleine beker aan. "U ben echt gigantisch", lachte Stewart. "In uw handen lijkt het wel een gewone cola." En de burgemeester lachte mee.