Met zijn allen voor één doel

Het land had gisteren maar één gedachte, uitgedrukt in drie kleuren. Al van bij het opstaan beginnen de zenuwen te kriebelen. Voorzichtig worden de eerste voorbereidingen getroffen. Biervaten buitenzetten, menuborden volschrijven. Naarmate de dag vordert, begint de spanning te stijgen. Gewoon doen lijkt niet meer mogelijk. Alles staat maar in één teken: de eerste WK-match na twaalf jaar vasten.

In de dorpen gaat alles wat trager. In het Limburgse Heers is om halféén het plaatselijke café nog gesloten. De match is pas om zes uur, we hebben nog alle tijd. De Brico in Sint-Truiden is er al wel klaar voor en doet zijn naam van doe-het-zelfzaak alle eer aan met een indrukwekkend in elkaar geknutselde tricolore bal, gemaakt van aan elkaar geknoopte vlaggen, lijkt het wel.

Hoe dichter bij de aanvangstijd, hoe meer de spanning stijgt. De feeststemming is voelbaar: op straat, in de winkeletalages, in de versiering, op de gezichten van voorbijgangers. De verwachtingen zijn hoog.

En uiteindelijk is daar dan de verlossing, vastgelegd op de markt van Aalst. Het is 19.25 uur en na zeventig zenuwslopende minuten maakt Fellaini de gelijkmaker. België staat er weer.