Direct naar artikelinhoud

Toneel

De N-VA is dus nog maar eens boos omdat ze als grootste Vlaamse partij niet betrokken is bij het opstellen van de meerjarenplanning en het hervormingsplan dat de regering bij Europa moet indienen. Een beetje raar is dat, want geen enkel parlementslid herinnert zich dat er ook maar één N-VA’er een tussenkomst deed toen in de bevoegde commissie over dat thema gepraat werd. Evenmin klopt de redenering dat de grootste partij hoe dan ook betrokken moet worden bij de besluitvorming, omdat de regels nergens voorschrijven dat de grootste partij automatisch moet gevraagd worden voor een meerderheid.

Tenslotte verhindert niemand de partij om een regeerakkoord te maken, en vervolgens haar eigen begrotingsprioriteiten daarin te verwerken.

Maar hoe boos ze ook is, tegelijk weigerde de partij bij haar eerdere dreigement te blijven, en een deadline te stellen. Want, stel dat je zo’n deadline ook zou moeten nakomen, dan geef je de anderen vrij spel om zonder jou verder te doen, en dat is nu net het scenario dat absoluut moet vermeden worden. Wat de partij echt wil, is dat ze er door de anderen wordt uitgezet, zodat ze in haar favoriete calimerorol verder op de discussie kan wegen, en met een zuiver blazoen naar de gemeenteraadsverkiezingen kan. Want het geloof dat ze echt in een regering wil stappen, heeft de N-VA al lang opgegeven.

Dat is de hele achtergrond van het toneelstuk dat nu wordt opgevoerd, en waarvan de persconferentie maar één van de vele actes was. Het is van een doorzichtigheid die zelfs een amateurgezelschap zich niet langer zou durven permitteren.

Niet alleen N-VA is in dat bedje ziek. Alle andere deelnemers aan de onderhandelingen spelen hetzelfde toneeltje al even belabberd mee, en weigeren nog te zeggen wat echt hun mening is, en waar we nu uiteindelijk naartoe moeten. Ook daar wordt met lippendienst de liefde voor de N-VA bezongen, en hoopt men in werkelijkheid dat de partij er uiteindelijk zelf de brui aan geeft. En zolang die dat niet wil, blijft het circus gewoon verder draaien.

Ons is het om het even: met de N-VA, zonder de N-VA, nieuwe verkiezingen, u roept maar. Maar laat iemand toch asjeblief het genadeschot geven aan deze lamlendige en steriele oefening in nutteloze onverantwoordelijkheid.