Direct naar artikelinhoud

'Engelenlach' doet Gentse meisjes huiveren

'In Gent zou een allochtone verkrachtersbende op pad zijn die het op meisjes en jonge vrouwen heeft gemunt. Slachtoffers zouden worden verminkt door hun mondhoeken tot hun oren door te snijden, de zogenaamde engelenlach. Dat is de bizarre urban legend die tegenwoordig paniek veroorzaakt in Gent', verklaart Jean-Pierre Raes van de zedeneenheid van de lokale politie. Volgens de federale politie is het een vals gerucht dat overgewaaid is van Wallonië naar Vlaanderen. Ook een Franse professor die al jaren onderzoek doet naar dergelijke geruchten verwijst het naar het rijk der moderne mythen.

Gent

Van onze medewerker

Ben Bleys

Sinds vorige week vrijdag zijn de Gentse politiediensten tientallen keren benaderd door verontruste meisjes en jonge vrouwen. Via mail, telefoon of ter plaatse ventileren zij hun angst die opgewekt wordt door een vreemd verkrachtingsverhaal dat tegenwoordig de ronde doet in het Gentse.

Volgens Jean-Pierre Raes van de unit zeden zijn er echter geen klachten of aangiften van die aard bekend. "Ook een navraag bij de diverse spoedopnames van de ziekenhuizen leverde niets op", aldus Raes. "Er loopt wel een onderzoek naar de herkomst of de verspreider van dit verhaal."

Voor Els Cleemput, woordvoerster van de federale politie, is het Gentse verkrachtingsverhaal niet nieuw. "Een maand geleden deden gelijkaardige geruchten de ronde in Wallonië. Volgens de geruchten zouden meerdere jonge vrouwen uit Namen en Luik aangerand zijn in treinstations of in de onmiddellijke omgeving ervan. Bovendien zouden de slachtoffers verminkt zijn met een cuttermes, zogezegd om hun glimlach te vergroten. Die valse informatie verspreidde zich vooral op scholen. Blijkbaar is het bizarre bericht overgewaaid naar Vlaanderen."

De bizarre stadslegende heeft nu ook heel wat reacties uitgelokt in Gentse studentenmiddens. Enige rondvraag aan de Universiteit Gent, de hogescholen en de talloze humaniora's in de Arteveldestad leert dat er sprake is van lichte paniek tot overdreven reacties. Zo komen sommige meisjes en vrouwen 's avonds de deur niet meer uit.

Enkele bevraagden bevestigen dat ze het verhaal kennen, maar wie aan de oorsprong ervan ligt, weten de meisjes of jonge vrouwen doorgaans niet. "Ik heb het van een vriendin, die het van een kennis weet", is de meest gehoorde opmerking.

Voor Jean-Noël Kapferer, professor sociologie en marketing aan de universiteit van Versailles, is het gerucht het oudste medium ter wereld. In zijn boek Rumeurs uit 1987 onderkende hij al de kracht van het gerucht. Over geruchten als de 'engelenlach' liet Kapferer verstaan dat hij het klasseert onder urban legends die ontstaan zijn door stadsgeweld. "Hoewel ze vals zijn, geven geruchten als deze uiting aan de menselijke angsten. Ze scheppen bovendien een band tussen de mensen die ze delen. Soms beginnen ze echter een eigen leven te leiden, met alle gevolgen van dien."

"Geruchten zijn alle tijden", vervolgt Kapferer in een interview met La Libre Belgique, naar aanleiding van de stadslegende in Wallonië. "Maar in onze huidige maatschappij, met een sterk onveiligheidsgevoel in de steden, voedt de stedelijke bevolking zich graag met een mix van waargebeurde feiten en nog ergere verzinsels. Bovendien zijn jonge stedelingen een ideaal klankbord voor dergelijke geruchten: via internet, sms en gsm communiceren ze zoveel en intens dat de grens tussen realiteit en fictie soms sterk vervaagt. In dit geval zal het niet anders zijn."

Op www.broodjeaap.nl, een Nederlandse site die de driehonderd hardnekkigste stadslegendes van de laatste jaren bundelt, staat het gerucht over de 'engelenlach' voorlopig nog niet. Meer dan waarschijnlijk zal het binnenkort wel een prominente plaats krijgen tussen berichten over met hiv besmette naalden in zetels van cinemazalen, met sperma gemengde looksaus in pitazaken en de roof van menselijke organen uit bewusteloze personen. De laatste overbekende urban legend die het (wereld)nieuws haalde, is de 'foto' van de grijnzende man met duivelse hoornen op het WTC in New York.

'Stedelingen voeden zich graag met mix van waargebeurde feiten en nog ergere verzinsels'