‘Ik kon wegrijden waar ik wilde’

Waar zijn gipsverband naartoe was, vroeg iedereen zich lachend af in Gieten. 300 kilometer verderop, in de Zesdaagse van Gent, deed het gerucht namelijk de ronde dat Nys zijn been had gebroken. “Vorige week zou ik niet starten omdat ik ziek was. Nu dit. Wie lanceert dat toch?”, vroeg hij zich af.Nys speelde en dolde met Albert en co zoals een kat met een pluchen balletje. Gedecideerd op kop vanaf ronde twee en strak in het ritme, liet hij de zwalpende regenboogtrui nog één keer aansluiten. “Het tempo stokte meteen”, voelde Nys. En dus opteerde hij voor een van zijn lekker ouderwetse solo’s, zoals hij ze in zijn gloriedagen wel meer uit de benen perste. Met Nys won niet alleen de beste crosser in Gieten, maar ook de man die met de meeste reserves uit het zandgevecht van Koksijde was gekomen. “Ik gaf geen uur het volle pond, probeerde zuinig te winnen. Dat lukte niet, maar het kwam hier wel van pas.”De rode loper lag uitgerold, nummer vijftig wenkte. Daar paste een ‘specialleke’ bij. Maar wat? Nys werd in de laatste rechte lijn door één van zijn fans gered in zijn gebrek aan inspiratie: een plastic gouden lauwerkrans met het cijfer ‘50’ erin. Trots tilde hij het ding met beide armen de hemel in. “Heb jij die al een heel seizoen op zak, misschien?”, vroeg hij de man achteraf. “Echt, dat was niet gepland.” Eega Isabelle trad haar man daarin bij. “Het was zeker geen gespreksitem thuis. Thibau wist het niet eens, dat zegt genoeg. Hij zat zich alleen maar hardop af te vragen wanneer papa nog eens zou winnen. Waar, maakte niet uit. Als hij maar niet wéér boos op hem moest zijn. (lacht) Sven mocht eindelijk weer de mobilhome binnen na afloop.”“Straffe kost”, onthaalde de landskampioen zelf die vijftigste SP-manche. “Zeker als je weet dat de nummer twee in het lijstje, Roland Liboton, toch niet de eerste de beste, slechts aan 21 stuks komt.” Lengten achter de Baalse kannibaal dus. “Het recordrecept? Ha, winnen hé. Zoveel mogelijk. Af en toe eens acht op acht, zoals drie jaar geleden. Onevenaarbaar? Bwa, als Niels nog tien jaar op topniveau crosst niet. Op voorwaarde dat hij erin gelooft. Dat komt met de jaren. Zelf had ik bij mijn eerste SP-succes, in ’98 in Ruddervoorde, ook nooit durven denken dat ik dat nog 49 keer zou overdoen.”Meer dan zijn gouden raid, bezorgde de manier waarop hij zijn vijfde seizoenszege had geboekt Nys een zalig gevoel. Zaterdag nog waren zijn goeie intenties in het kleverige zand van Koksijde blijven steken. Gecounterd door Stybar toen hij in de slotronde de leiding nam en zijn doodsteek voorbereidde, nadien met een met zandkorrels aangekoekt spurtverzet op snelheid gepakt door de Tsjechische krachtpatser. Maar in Gieten kneep hij de verzamelde tegenstand seconde per seconde meer de strot dicht. “Ik had het gevoel dat ik nooit over mijn toeren ging. En dat ik kon wegrijden waar ik wilde”, aldus Nys.

Geen onemanshow

Een luxe, met de zware decembermaand en de belangrijke kampioenschappen voor de boeg. De naweeën van Nys’ mountainbikeavontuur behoren definitief tot het verleden. “Albert nam oktober voor zijn rekening, Stybar november. Maar ik kom eruit als de meeste regelmatige van de drie. Mijn conditie is perfect. Er moet niks bij, er moet niks af.” De concurrentie is gewaarschuwd. “Zonder pech hou ik dit vol tot het einde van het seizoen. Ik speel mee in minstens twee van de drie klassementen en zal op mijn best zijn in BK en WK. Dachten we met z’n allen dat we vertrokken waren voor een onemanshow van Niels? Niet, dus.” (jdk)