STANDPUNT

Een Vlaamse regering die op de Vlaamse feestdag de honneurs waarneemt is dus niet gelukt, en dat is niet eens onbegrijpelijk. Ongetwijfeld speelt daarin de reden mee die Bart De Wever aanhaalt. In tegenstelling tot de vorige keren, toen Vlaanderen dankzij de royale financieringswet moest discussiëren over hoe het overschotten zou besteden, is er nu namelijk een dwingende besparingsopdracht. Dat praat inderdaad een stuk minder makkelijk. Maar daarnaast spelen er ook andere redenen.

Zo is het psychologische machtsevenwicht helemaal omgedraaid. Enkele jaren geleden was CD&V de hond, en toenmalig kartelpartner N-VA de staart die af en toe met die hond mocht kwispelen. Vandaag is N-VA pakken groter dan de CD&V, en recht evenredig daarmee de ambitie van Geert Bourgeois om minister-president te worden. Dat blijft toch altijd even slikken en verwerken voor wie ooit leader of the pack was.

Niet alleen het onzekere lot van Kris Peeters, die ooit zei geen gewone vakminister te willen worden in een regering die hij ooit leidde, blijft de CD&V parten spelen, maar ook de snelle beslissing om meteen met N-VA in zee te gaan.

Geprovoceerd door de PS en cdH, zeer zeker, maar hoe dan ook gaf Wouter Beke zijn comfortzone op: niemand die een regering kon vormen zonder CD&V, dus hoefde hij zelf geen initiatief te nemen en gewoon te wachten tot men bij hem aanklopte.. Maar toch verbond hij zijn lot op het Vlaamse niveau al aan dat van de partij van de Antwerpse burgemeester, zonder te weten hoe de kaarten federaal zullen vallen.

Ook daar moet volgende maandag, bij de audiëntie van informateur Charles Michel (MR) bij de koning toch stilaan een richting aangeduid worden. Als men dan toch naar een rechtse coalitie wil gaan, dan wordt het ook tijd dat men dat duidelijk maakt. Zolang cdH niet van mening verandert, is dan immers alleen de coalitie met MR mogelijk, die in de huidige omstandigheden ook repercussies voor de Vlaamse regering zou kunnen hebben. Want Gwendolyn Rutten wil overal meespelen, of nergens. En dus moet, als zij haar zin krijgt, de Vlaamse regering opengebroken worden. Dat zou geen primeur zijn, Karel Van Miert deed het haar voor in de jaren tachtig.

De vraag is dan of zij het been kan en wil stijfhouden, en ook of De Wever en Peeters bereid zijn die prijs te betalen in ruil voor een federale regering zonder de PS. Mischien wil Peeters dat gedogen als hij in ruil de Wetstraat 16 krijgt.

Op de receptie in het Brusselse stadhuis, waar alle hoofdrolspelers van alle partijen vandaag samenkomen, zal het antwoord op die vragen niet gegeven worden. Voorlopig blijft het spelletje blufpoker nog wel een paar rondjes draaien.