Spookhuisthriller stelt teleur

Regisseur James Wan en scenarist Leigh Whannell namen ook al de Saw-franchise voor hun rekening en gingen nu voor Insidious aan het werk onder het producentschap van Paranormal Activity-regisseur Oren Peli, wiens debuut toen geproduceerd werd door het regisseur-scenaristduo. Die ménage à trois blijft veelbelovend, maar hun nieuwste ontgoochelt.

Daarin verhuist een koppel met drie kinderen wanneer de vrouw des huizes vreest dat er in het huis geesten rondwaren, maar in het nieuwe huis moet het gezin evenzeer, letterlijk, demonen trotseren. Vooral zoon Dalton, die sinds zijn val van een zoldertrap in een onverklaarbare coma is gesukkeld , blijkt van in zijn slaap boze geesten op te roepen.

Er zitten coole effecten en schrikmomenten in Insidious, maar het lijkt of de makers visueel niet verklaard krijgen wat ze met het scenario suggereren. In de dialogen gaat het fout. Met zich herhalend gewauwel wordt in tal van scènes 'de spanning opgebouwd', zeg maar gewacht, tot met luide geluidseffecten 'boe!' kan worden geroepen. Dat is flauw. Insidious is eigenlijk drie films in één, maar daardoor deelt het ook zijn kwaliteit door drie. Wat begint als een spookhuisthriller, draait naar horror over een bezeten kind à la The Exorcist, en slaat in zijn laatste deel om in een ode aan Ghostbusters met een Poltergeist-achtig einde dat alles klaarzet voor de sequel. Dat vergt helaas te veel van ons verwachtingspatroon.

insidious
Regie: James Wan
Met: Patrick Wilson,
Rose Byrne, Ty Simpkins
Duur: 101 minuten