Innocenti

Geweldig wat jullie met De Morgen doen via het dossier Innocenti.

Zelf ben ik dit jaar in de armoede gekatapulteerd. Begin mei was ik nog werkzaam bij een multinational als verantwoordelijke voor milieu en mobiliteit voor de regio Benelux. Vandaag ben ik dakloos en is honger de realiteit.

In mei werd ik ontslagen. In weze geen reden om in de huidige situatie te belanden, aangezien ik uitkeringsgerechtigd was. Echter tot op de dag van vandaag heeft de vakbond het nagelaten mijn dossier in orde te brengen en over te maken aan de RVA, waardoor ik inmiddels vijf maanden zonder inkomsten zit. Waarom zij het onbelangrijk vinden om mijn dossier te vervolledigen en door te sturen is mij een raadsel en op mijn vragen krijg ik niet de minste feedback. Het enige wat ik als reactie krijg, is dat ik geduld moet hebben. Ze zijn inmiddels al enkele maanden op de hoogte van mijn nakende dakloosheid (wat ondertussen ook realiteit geworden is).

Ondertussen trok ik met de moed (en trots) in mijn schoenen naar het 'Sociale' huis van mijn gemeente, waar ik om raad ging vragen. Om een tijdje verder te kunnen met mijn leven kreeg ik een doos melk en soep, een blik ravioli en een blik rijstpap mee. Na twee maanden zijn die al verteerd. Meer kon men niet doen, aangezien ik uitkeringsgerechtigd was. Ik terug naar de vakbond.

Uiteindelijk trof ik daar toch een medewerkster die me verzekerde dat in mijn specifieke situatie het OCMW voorschotten op mijn achterstallige uitkeringen uitbetaalt, om te voorkomen dat ik in de situatie zou belanden waarin ik nu zit.

Zij nam zelf contact op met het OCMW van mijn woonplaats. Dit was de eerste keer dat ik het gevoel kreeg dat iemand mijn situatie begreep, luisterde en me au sérieux nam. Bij het Sociale huis lieten ze echter weten dat ze elke hulp weigeren en mij zelfs niet te woord willen staan, zolang mijn dossier bij de vakbond niet in orde is. Van zodra het dossier in orde, zou ik bij hen langs mogen gaan om de voorschotten aan te vragen.

Inmiddels zijn we weer een maand verder, is er geen enkele vooruitgang in mijn dossier geboekt, dreig ik stilaan te verhongeren, heb ik geen dak meer boven mijn hoofd en lijkt alle mogelijke hulp en hoop verder weg dan ik ooit voor mogelijk had gehouden in een westers land met een stevige sociale zekerheid. Uiteindelijk heb ik zelf gedurende de zestien jaar na mijn studies bijgedragen aan deze sociale zekerheid, die nu blijkbaar totaal onbestaand is.

Waarom ik jullie dit stuur?

Ten eerste omdat het in mijn ogen belangrijk is dat jullie de problematiek rond armoede op de gekende manier van jullie dagblad onder de aandacht brengen.

Ten tweede omdat ik een (voorlopig) levend voorbeeld ben van het feit dat dit iedereen kan overkomen. Zeven maanden geleden was ik een druk werkende en voor mijn werk druk rondreizende persoon.

Ten derde omdat die instituten waarvan je verwacht dat ze armoede zouden moeten bestrijden (OCMW, vakbond), juist actief en bewust mensen in de armoede lijken te dwingen, wat meteen bij mij vragen oproept over hun bestaansreden en het nut van de sociale zekerheid. Vooral wanneer ze blijven naar elkaar wijzen als diegene die het probleem moet aanpakken, terwijl de persoon waarom het gaat in de kou blijft staan. En ik bedoel dit letterlijk.

En ten vierde omdat het onmogelijk lijkt om bij deze instituten zelfs een luisterend oor te vinden, waardoor mensen volledig aan hun lot worden overgelaten.

Ik hoop dat jullie stevig doorgaan op jullie eigenwijze manier om reële problemen onder de aandacht te brengen.

Voor mezelf hoop ik dat ik morgen ergens iets te eten vind.

Hans (familienaam bij de redactie bekend)