Gekke gele sidekicks gaan solo

Minions. De kans dat u nog weet waar ze echt vandaan komen (uit Despicable Me), is eerder klein. Maar de gele mannetjes zijn hun sidekickrol helemaal ontgroeid.

Eigenlijk zijn de Minions compleet inhoudsloos. Ze kunnen niet sterven, hebben amper emoties, kennen maar een levensdoel: het vinden van een kwaadaardige baas. Daarnaast zijn ze wel ongelooflijk grappig. Hun gekke taaltje is een allegaartje van Frans, Engels, Spaans en Italiaans. "Bello, papaguena! Tu le bella comme le papaya." Ook visueel brengen ze aan het lachen: met hun flexibele lijven is slapstick nooit veraf.

In de eerste helft gidst verteller Geoffrey Rush de kijker door de geschiedenis van het gele volkje. In hun tocht langs de wereldgeschiedenis blijken de figuurtjes telkens een geestige bijrol te hebben gespeeld. Maar wanneer de film dan toch een soort plot installeert, verliest hij zijn kracht. De verhaallijn is zwak, ondanks het sterke stemmenwerk van Sandra Bullock en de onherkenbare Jon Hamm (Mad Men). Nee, dan liever geen verhaal maar pure kolder.