Direct naar artikelinhoud

Het meisje dat volwassen werd

Het was een goede dag gisteren, voor Véronique Branquinho. De ontwerpster keerde terug naar de Parijse catwalk, waar ze na een hiaat van drie jaar haar nieuwe zomercollectie voorstelde aan de verzamelde pers.

Het gevoel dat je hebt als je favoriete groep na jaren een nieuwe plaat uitbrengt die verrassend en toch bekend klinkt, dát. Prikkelend, nieuw en op een of andere manier toch vertrouwd. Toen om twintig over vier in de Ecole des Beaux Arts in Parijs het eerste model de catwalk opstapte, was die energie voelbaar. Alsof er een godin verscheen. Een Griekse dan, gekleed in een enkellange geplisseerde huidkleurige bustierjurk, koperkleurige armjuwelen en torenhoge fluo oranje sandalen. De haren achteruit gekamd tot een nonchalante dot, koper op de ogen en op de nagels.

Diezelfde godin droeg achtereenvolgens een overall in werkkielblauw met brede korte mouwen en een ingenieuze plooi op de poep. Een donker- en pastelgroen zijden ensemble dat het lichaam tegelijk omhult en onthult. Een mantelpakje met koperen coating. Een chocoladebruine smoking. Een geperleerde jurk met verenrand, opgehouden aan linten en bretellen.

Intuïtief en puur

Of dit typisch Branquinho is? Ja en nee. Het is dezelfde ontwerpster, met dezelfde kijk. Maar ze is volwassener geworden. "Ik werd vroeger vaak vastgepind op de ontwerpen uit mijn beginperiode", beaamt ze na de show in de backstageruimte. De champagne staat klaar, en ze geeft het ene televisie-interview na het andere. "Ik was girly, tienerachtig, romantisch. Dat paste al zolang niet meer bij wie ik was en wat ik deed. Deze collectie doet dat wel. Ze is voor de volwassen, hedendaagse vrouw zonder tierlantijnen".

Ze is opgelucht. Trots. Staat recht in haar pythonleren pumps. Blij dat ze terug is. Al is ze ook haar gereserveerde zelve. "Het voelt allemaal erg vertrouwd aan", zegt ze. Ze heeft het over Parijs. De sfeer, de stress, de ontlading. Maar ze zou geen ontwerpster zijn als ze niet wilde vernieuwen. "Daar ben ik wel mee bezig geweest, ja. Wat neem je mee, wat laat je achter? Al heb ik weinig tijd gehad om na te denken. Toen de beslissing viel dat we zouden starten met de zomercollectie van 2013, had ik niet veel tijd meer. Ik ben dus erg intuïtief te werk gegaan. Maar dat is goed geweest. Wat je krijgt is pure energie."

Wat we zagen was inderdaad pure Véronique Branquinho. Ofwel: kleren. De ontwerpster werkt niet met inspirerende verhalen of muzes, en zelfs over favoriete tijdsperiodes geeft ze liever niets prijs. Ze heeft wel iets met Coco Chanel, maar vooral omdat ook zij altijd opnieuw bezig was met het heruitvinden van wat er al was: kleren.

De Branquinholiefhebber zal in de collectie uiteraard oude bekenden ontdekken, zoals de damessmoking, de brede kimono- en vleermuismouwen, het mantelpakje, de overall. En de grafische toetsen natuurlijk, in de zwart-wit gestreepte jerseyjurken, en de subtiele maar toch wel sexy ruguitsnijdingen. Nieuw zijn uitgepuurde snits, geen detail is te veel. De kleuren zijn om blij van te worden. Niet per definitie zomers of winters, maar wel warm en opvallend: groen en blauw, huidtinten, fluo en koperen details.

Kwaliteitsgarantie

Drie jaar is ze eruit geweest, uit het modecircuit. In 2009 had ze noodgedwongen de boeken van haar nv James moeten neerleggen. Aan fans van haar label geen gebrek, maar de crisis en slechte betalers deden de beperkte cashflow stokken. Ze bleef wel aan het werk, intussen. Haar schoenencollectie bestond nog, en tot de zomer van 2011 was ze artistiek directeur van het Brusselse lederwarenmerk Delvaux. Toen het huis in Chinese handen kwam, stapte ze niet veel later op.

Tussendoor reisde ze veel, en nam ze afstand van de dwingende agenda van de modewereld. Tot het stilaan weer begon te kriebelen, en ze in contact kwam met de Italiaanse kledingfabrikant Gibo. Gibo is voor het publiek geen grote bekende, maar in de modeindustrie een gerespecteerde speler. Ook de collecties van John Galliano, Paul Smith, Jil Sander Navy, Rochas en de Amerikaanse ontwerper Michael Kors worden er geproduceerd. De kwaliteitsgarantie is onaanvechtbaar, voor een luxelabel is dat pure noodzaak.

Nu de show achter de rug is, begint de collectie vandaag aan haar eigen leven. Tegen het einde van de week zal duidelijk worden of de nieuwe collectie van Véronique Branquinho aanslaat, en waar ze zal verkocht worden. En volgende week maandag slaat de ontwerpster alweer een bladzijde om. Dan begint ze te tekenen aan de wintercollectie van volgend jaar.