MOOI/NIET MOOI
Zingt op 26/11 op Classic for Food in Hungaria Leuven (extra concert: 17/12). De sopraan lanceert deze maand ook een capsulecollectie voor het Belgische juwelenmerk Tikli.
"Mijn piano is zonder twijfel mijn favoriete object in huis. Hier zit ik urenlang te studeren. Mijn vriend (Kobe Baeyens) is bariton en dit is voor ons wat bij anderen de keukentafel is: het hart van het huis. Hier komen we samen met vrienden en familie.
Het instrument is een volledig gerestaureerde halve vleugel in art-decostijl uit 1920. Hij is gemaakt door het gerenommeerde Duitse merk Ibach dat zeven generaties lang piano's bouwde. Het was een grote investering die ik letterlijk bij elkaar gezongen heb. De klank is heel mooi warm en juist fonkelend in de hoge noten. Vroeger stond hier een aftandse vleugelpiano die we kregen bij een verhuis. Sinds onze aankoop twee jaar geleden is repeteren is veel aantrekkelijker."
"Dit afgrijselijk tijgerkleedje kocht ik als student op het Brusselse Vossenplein. Samen met een goede vriend had ik de hele nacht doorgehaald. Toen we naar huis liepen, waren ze juist de markt aan het opbouwen. Mijn oog viel op het jurkje. Ik vond het meteen prachtig, ook al is het te groot en is de stof dik en stug. Wellicht kwam het door slaaptekort. Maar ook mijn beste vriend en de verkoopster vonden het mooi staan.
Nu zit de jurk in de verkleedkoffer van mijn kinderen. Zij trekken hem vaak aan en dan denk ik altijd terug aan die fantastische avond vol vriendschap en avontuur. Ik was nog jong, maar voelde me heel onafhankelijk en zelfstandig. Dit leek het begin van het spannende leven waar ik van droomde."
"Ik ben dol op oude spullen. In ons huis staat bijna niets nieuws. Alles vind ik bij antiquairs of op brocantemarktjes. Mijn ouders waren grote antiekliefhebbers. Mijn moeder leerde me voorzichtig te zijn: al honderden jaren dronken er mensen uit dat koffiekopje - het zou toch zonde zijn als er iets mee gebeurde? Eén keer heb ik iets gebroken: een reproductie van de Venus van Milo, tijdens een ruzie met mijn broer. Echt boos was mijn moeder niet, maar ik voelde me vreselijk schuldig.
"Vroeger huurde ik een prachtig art-nouveauappartement in Brussel, een droom om in te wonen. Onlangs kochten mijn vriend en ik een herenhuis uit 1900. Eigenlijk wilden we een ouder exemplaar in Parijse stijl, maar dat vonden we niet binnen ons budget. Gelukkig heeft dit pand ook oude charme met hoge plafonds en grote ramen.
"Een echt pronkstuk in huis is een oude notariskast met heel veel kleine vakjes waarin we al onze objecten uitstallen. Die verhuisde al mee van ons appartement in Brussel en ik zou hem met plezier nog eens verkassen. Hij is groot en zwaar, maar te mooi om ooit van de hand te doen."