Direct naar artikelinhoud

‘Beter ermee lachen dan te wenen’

Regeringssoep ‘mét ballen’ was er. Cirq Bataclan had Jezus gestuurd als presentator. En burgemeester Daniël Termont werd in café Trefpunt graag gezoend. ‘Natuurlijk is het triest wat er gebeurt’, aldus Termont. ‘Maar in Gent doen we liever iets ludieks.’ 250 dagen zonder regering, een wereldrecord dus: bij Sint-Jacobs was het gisteren een beetje Gentse Feesten in februari.

‘Je kunt er toch beter mee lachen dan dat je erom zou wenen.” Met een klein Belgisch vlagje wimpelt Lore Stassen zich rond warm op het plein voor Sint-Jacobs. De persconferentie van initiatiefnemers Edmond Cocquyt jr. en zijn kompaan Angelo Meuleman, allebei voor een bord waarop onder meer ‘sponsors’ Albert II, Elio, BDW, De Croo Inc., heeft ze niet meegemaakt. Maar de boodschap is wel begrepen: nog beter dan zuchten en klagen, is de knop omdraaien. Of zoals Meuleman het zei: “Op een avond in Het Trefpunt dachten we plots dat die politici zelf voor dat wereldrecord wilden gaan. Wij vonden dat we dat moesten ondersteunen. Ze verdíénen gewoon een Gents Feest. Dus hebben wij dat georganiseerd.”

Een in februari dus, niet toevallig op een donderdag, ook in Gent de uitgaansavond voor studenten. “Voor een keer zouden die vanuit de Overpoortstraat naar hier kunnen komen”, vermoedt commissaris Dominique Van den Eeckhaut. Rond 19 uur schat hij de opkomst op “hooguit driehonderd man”, maar met de glimlach voegt hij er zelf aan toe: “Bij de schatting van de politie moet je altijd 50 procent bij tellen.”

Dat klopt niet helemaal, het zijn er al meer als de Gentse groep Saf de avond op het podium mag openen, maar een uur later zijn de 12.247 Facebookvrienden die zich in de loop van de namiddag gemeld hebben er zeker nog niet. Drieduizend? Vijfduizend? Edmond Cocquyt, al de hele dag de ster en gevolgd door cameraploegen van VRT, vtm en ZDF, vermoedt iets in die buurt. “Maar het is nog vroeg. Als we om middernacht de wisselbeker krijgen van onze Iraakse vrienden, staat het hier gegarandeerd vol.”

Waarom zijn die mensen hier? Volgens Koen Crucke, net als Luc De Vos, Sioen, Gunter Lamoot en Isabelle A, later op het podium, omdat ze Gents zijn. Omdat ze kunnen lachen. Omdat ze ludiek iets willen uiten. “Al is het triest”, zegt Crucke, ooit zelf zes jaar in de gemeentepolitiek actief. “Ik heb toen gezien wat politiek is. En of dat nu op wereld-, federaal of Gents vlak is, het draait overal om hetzelfde: egotripperij. Wat er nu in Brussel gebeurt, is niks anders dan dat. Natuurlijk komen Walen en Vlamingen goed overeen. Alleen die mannen in Brussel doen dat niet.”

Onvermijdelijk komt de politiek dus ook hier om de hoek kijken, zeker als een groepje aanhangers van de Nationalistische Studentenvereniging (NSV) gewapend met Vlaamse vlaggen Sint-Jacobs op komen. Eerst nog croissants uitdelend. Dan wat straffer. De politie is waakzaam, een groot deel van de NSV-delegatie wordt van Sint-Jacobs weggehouden, enkelen raken er toch op. “Je kunt mensen ook niet verbieden om hier te zijn”, zegt Selim Kubat, verantwoordelijke van de ‘Sfeerbeheerders’, zeg maar de zachte stewards die met zo’n man of vijfentwintig de zaak mee in het oog houden. “Deze namiddag zou er op Facebook een groepje opgedoken zijn van zo’n 150 Vlaams Belangers die zouden actie voeren. We zien wel.”

Geen mens die het hoopt, zeker de eenzame PVDA-militante niet die op de hoek aan de Belfortstraat pamfletjes uitdeelt: Het probleem is niet de taal, wel de S-E-X, staat er. Letters voor Sociale Zekerheid, Economische Crisis en Xenofobie. Op het podium leest de officieuze Gentse stadsdichter Coenraad De Waele ‘Bij Gebrek aan Revolutie’ voor (“Wie een put graaft voor een ander / is nooit werkloos”).

Burgemeester Termont noemt dat het rebelse, het anarchistische, het surrealistische van zijn stad. Maar wat vindt de politicus? “Dat de mensen van N-VA en PS een feest als dit een goed ogenblik moeten vinden om hun verantwoordelijkheid te nemen. Ze hebben ook geen keuze. Nieuwe verkiezingen zouden de standpunten alleen maar radicaliseren. Dat ze nu maar eens naar al deze mensen luisteren.”

Nog één blik op Sint-Jacobs. Bijna halftien, het staat nu echt goed vol. Zevenduizend man volgens de officiële tellingen. ‘Allez hoppa’, roept Jezus voor de duizendste keer. “Wat worden we?” Het plein antwoordt: Wereldkampioen.”