Waar de Tour start, is er rook. En doping

Het lijken twee geïsoleerde gevallen, die zich tweemaal situeren in het Zuid-West-Vlaamse wielermilieu, waar de zeden taai zijn en coureurs van geen kleintje vervaard. Tweemaal gaat het ook om personen die beter moeten weten: Wim Vansevenant was vijftien jaar profrenner en kent het dopingreglement maar al te goed, Sven Schoutteten was zelfs een sportleraar, die dus fairplay en ethiek moet overbrengen op zijn leerlingen. En beiden verantwoorden zich ootmoedig aan Het Nieuwsblad, de krant die beide zaken boven spitte, als "individuele zondaars". Bij Vansevenant - voorlopig twee kleine (doch peperdure) bestellingen - zou dat kunnen, bij de 195 dosissen epo van Schoutteten is dat al erg onwaarschijnlijk. Maar het is een uitleg als een andere, en de zaken zijn ook niet super-recent.

In het geval van Schoutteten dateert de betrapping al uit 2009. Hij was pas achteraf verbonden aan BMC, haastte het team zich te melden, en begeleidde vorig seizoen dertien wedstrijden, dit jaar amper twee. BMC schorst de man en zoekt meteen uit of er bij de samenwerking iets fout is gelopen, maar men neemt voorlopig aan van niet. Dergelijke clearing is absoluut nodig, gezien de grote namen die voor BMC rijden, zoals Cadel Evans en George Hincapie.Er is immers niet veel nodig om BMC te discrediteren, daar ook in 2009 de adjunct-ploegleider John Lelangue was, en de eigenaar Andy Rhys, en zij ook in ongeveer dezelfde functie nabij Floyd Landis stonden toen die in 2006 rücksichtlos doping nam om de Tour alsnog naar zijn hand te zetten.

Australische kolonie

Waardoor doping de Tour binnen sluipt. Want wat kleine affaires lijken, en vanzelfsprekend door de halvelings betrokken ploegleidingen als zodanig wordt afgedaan, zouden wel eens een grotere ampleur kunnen hebben. Binnen het Tourpeloton is radio tam-tam op gang gekomen: de tongen kwamen los. Waar dokters en professoren eerst nog het experimentele en gevaarlijke van TB500 beklemtoonden, was gisteren bij de Tourstart (besmuikt) te horen dat het product wel degelijk gekend was en een zekere reputatie had, overgewaaid uit het milieu van de bodybuilders. Vansevenant kocht dus een product dat nog niet in de zoeker was van dopingjagers, maar blijkbaar niet onbekend was in het profpeloton. Bovendien vond hij zijn spul op een Australische site. Niet toevallig hebben in Europa residerende Australiërs al langer een slechte reputatie als leverancier van producten uit de grijze zone, of donkerder.

In dat verband verwijst men naar de 'Australische kolonie' die haar uitvalsbasis heeft in Monaco. Daar resideren nog meer ploegleiders, verzorgers en de bekende Belgische toppers. Het is een knooppunt van contacten, van uitwisseling van tips en kennis, en zo zouden nieuwe en/of marginale producten bekend raken in het Europese peloton. Dat is althans het verhaal bij renners die gisteren hun opwachting maakten bij de plechtige ploegenvoorstelling van de Tour.

Een ploegenvoorstelling overigens met dubbele moraal. Contador kreeg applaus en gefluit te verduren. Dat laatste zou met zijn aanslepende dopingzaak te maken kunnen hebben, maar ook met zijn door niet iedereen 'vergeven' demarrage toen vorig jaar de ketting van Andy Schlecks fiets ging, en het feit dat een buitenlander die de Tour domineert, nu eenmaal snel aan populariteit inboet. Bij andere oude dopingzondaars die inmiddels hun straf uitzaten - Vinokoerov, Basso - bleef het gefluit weg.