Discriminatie arbeidsmarkt

De cijfers over discriminatie op de arbeidsmarkt komen hard aan. Velen pleiten voor een maatschappelijk debat, politieke keuzes, daadkracht kortom. De eensgezindheid daarbij is echter vrijwel zoek. De meeste politieke partijen reageren met een gelaten schouderophalen of met een bedremmeld twijfelen. Even zoeken in de partijprogramma's wat we daar weer over vinden. Erg vreemd, want het Vlaams regeerakkoord spreekt nochtans duidelijke taal. "We maken werk van een non-tolerantiebeleid op het vlak van discriminatie." Qua uitgangspunt is dat toch duidelijk. Vlaanderen moet ook niet alleen naar de federale overheid kijken voor oplossingen, want het heeft zelf instrumenten: voer het actieplan arbeidsgerelateerde discriminatie uit, versterk het handhavingsbeleid, volg de adviezen van de adviescommissie uitzendarbeid, zet de Vlaamse inspectiediensten gericht en rigoureus in. Allemaal afgesproken zaken. In het bijzonder is het stuitend te noemen dat de N-VA qua reactie op deze cijfers niet verder komt dan "meer flexibiliteit en lagere loonlasten". Dit is nota bene de partij die via de Vlaamse minister van Werk de bevoegdheid over het diversiteitsbeleid in handen heeft én ook nog eens de minister van inburgeringsbeleid levert. Het is uit deze domeinen dat het bovenvermelde citaat uit het regeerakkoord komt.

Philippe Diepvents, Vlaams ABVV