Crombez lijkt te beseffen dat hij stilaan met zijn hielen boven de afgrond staat

Op regelmatige tijdstippen uit de Wetstraat-bubbel breken: het is een gezonde betrachting voor politieke journalisten. Net daarom is het de komende weken niet aan ons, journalisten, maar aan u, lezers, om de Vlaamse partijvoorzitters op de pijnbank te leggen. Alleen al uit de ingestuurde vragen valt veel te leren. Aan sp.a-voorzitter John Crombez, die de interviewreeks opent, werden twee vragen massaal gesteld: “Hoe zit het met dat voorakkoord met N-VA?” en “Waarom zouden we sp.a nog geloven?”

De twee vragen hangen nauw samen. Crombez heeft er de laatste jaren alles aan gedaan om de sp.a weer geloofwaardig te maken bij de kiezer. Misschien wel terecht zegt hij dat het aantal mensen dat de rode ideeën lust, niet is verminderd. Ze vinden wat de sp.a zegt over werk, pensioenen of welzijn vaak wel juist. Maar het vertrouwen is weg: veel mensen geloven niet dat de sp.a haar woorden zal hardmaken.

Niet zonder zonde

Vertrouwen terugwinnen was dus de hoofdopdracht van Crombez deze regeerperiode. Hij lijkt daar maar deels in geslaagd. Dat is niet enkel en alleen zijn fout. De schandalenstroom rond de PS de afgelopen jaren heeft ook het imago van de sp.a ernstig bezoedeld. Tegelijk is Crombez niet zonder zonde. Als oppositiepartij kreeg sp.a de centrumrechtse meerderheid maar een keer aan het wankelen: in het aankoopdossier van de gevechtsvliegtuigen. 

In zijn enthousiasme, het hoofd van toenmalige defensieminister Steven Vandeput (N-VA) lag al op het kapblok, zwaaide Crombez de bijl echter in zijn eigen voet. Zijn beslissing om onbetrouwbare legermails in de media te gooien, tegen het advies van ervaren raadgevers in, zal hem nog lang achtervolgen. Als de socialisten straks, na de stembusgang, onder de symbolische grens van de 10 procent duiken, zal die blunder snel bovengehaald worden. Staat Crombez dan nog sterk genoeg om de druk te weerstaan?

Geloofwaardigheid ondermijnd

Crombez lijkt te beseffen dat hij stilaan met zijn hielen boven de afgrond staat. Het cumulverbod en de radicale verjongingsoperatie doordrukken zijn lovenswaardige initiatieven. Maar: op korte termijn verzwakken ze de electorale slagkracht van sp.a. Besturen met Bart De Wever in ’t Stad is misschien verdedigbaar vanuit een Antwerps perspectief, in de rest van Vlaanderen ondermijnt dit opnieuw de geloofwaardigheid van de socialisten. 

Niet voor niets roept Crombez nu op om een links front te vormen met sp.a, PS, Groen en Ecolo in het federaal parlement. Een poging om het dodelijke beeld van de rode N-VA-marionetten te keren. Als de groenen het strategisch slim spelen, gaan ze niet te veel in op die verklaring. 

Vandaag bleef het alvast oorverdovend stil.