'Moet wel goedkoper blijven dan alleen wonen'

DOCHTER

"Ik heb altijd thuis gewoond, zelfs toen ik geneeskunde studeerde. Dan pendelde ik met de trein naar Brussel. Nu ben ik opnamediensthoofd in de Brusselse kliniek Sint-Jan en ik keer nog elke avond naar huis. Soms voel ik wel de drang om alleen te gaan wonen, maar het financiële plaatje schrikt me af. Met twee zet je veel sneller die stap, denk ik.

"Ik woon samen met mijn mama en mijn zus, die een jaar jonger is dan ik. Dat maakt ook een verschil, vermoed ik. Het is niet echt de 'ouderlijke woonst', maar drie vrouwen onder een dak. We verdelen netjes de taken en we komen goed overeen. Bovendien woon ik daar heel erg graag. Het is een groot huis, in de volle natuur. Als ik wil gaan lopen, trek ik gewoon mijn sportschoenen aan. Alleen zou ik zoiets zeker nooit kunnen betalen.

"Elke maand betaal ik 400 euro aan mijn mama, net zoals mijn zus. Dat is al een hele tijd zo. In het begin was het 250 euro, maar dat vond mijn moeder te weinig. Daarmee kon ze de kosten niet dekken. Meer dan 400 euro vind ik te veel. Voor 700 euro zou ik, zonder kosten dan, ongeveer alleen kunnen wonen. Uiteindelijk moet het nog altijd goedkoper blijven dan als je zelf iets gaat huren.

"Dat geld dient om de rekeningen te betalen of om boodschappen te doen. Eerlijk? Ik zou het ongemakkelijk vinden om helemaal niets te moeten betalen. Natuurlijk is dat tof om meteen zo'n som op je spaarrekening te kunnen zetten, maar na alle investeringen die zij in ons heeft gedaan, vind ik het niet meer dan normaal om dat geld af te staan. Over het bedrag kun je discussiëren, maar zoals het nu geregeld is, vind ik het prima."

MOEDER

'Gezellig met zijn drieën'

"Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen kunnen leven, en dat ze niet moeten overleven. Als ze het geld dat ze vandaag verdienen aan een huis of appartement zouden moeten geven, dan schiet er nagenoeg niets meer over. Ik ben alleenstaande: ik weet wat het is om zelf alles te financieren."

"Over het bedrag dat ik aan hen vraag, heb ik goed nagedacht. Eerst heb ik mijn licht bij andere ouders opgestoken. Daarna ben ik zelf gaan rekenen. Ik ben echt geschrokken van de uitgaven. Elektriciteit, boodschappen, internet: die prijzen lopen snel op. De 400 euro die mijn dochters vandaag elk aan mij afstaan, dekken zeker niet alle kosten die we in dit huis maken. Maar ik vind het wel voldoende."

"Toen ik vroeger thuis woonde gaf ik mijn volledig loon af en kreeg zakgeld. In ruil werd alles voor mij betaald. Ik heb nooit iets te kort gehad, maar ik denk wel dat ik toen veel minder over geldbeheer heb geleerd dan mijn dochters vandaag."

"Volgens mij zijn mijn kinderen zelfstandig. Maar ik denk ook wel dat ze, op de dag dat ze alleen gaan wonen, af en toe nog grote ogen gaan trekken. Ik blijf uiteindelijk toch de moeder in dit huis. Ik neem de meeste huishoudelijke en praktische taken op mij."

"Dat ze zo lang bij mij zouden blijven, had ik nooit verwacht. Ik denk wel dat het feit dat ik geen relatie heb, wat dat betreft meespeelt. Als er iemand bijkomt, gaat het toch anders zijn. Dan hebben ze toch minder privacy. Een ultimatum zal ik hen niet stellen. Maar ik denk wel soms over hoe het gaat zijn als ze het huis uit zijn. Ga ik hier dan nog alleen willen blijven wonen? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat het nu best gezellig is, zo met zijn drieën."

DOCHTER Lisa Neckebroeck (23) VADER Uriël Neckebroeck (55)

DOCHTER

'Logisch dat ik betaal'

Ik heb een jaar op kot gezeten, maar daarna ben ik naar huis teruggekeerd. Van zodra ik werk had, ben ik huur beginnen betalen. In het begin was dat 300 euro, maar met mijn schoolverlaterspremie van 400 euro sprong ik dan niet meer zo ver. Daarna is het teruggeschroefd tot 200 euro, en nu betaal ik 250. De gulden middenweg, zeg maar.

"Op dit moment werk ik als administratief medewerker bij de Ombudsdienst voor Energie in Brussel. Het is een vervanging, dus ik weet nog niet of ik daar kan blijven. Zolang ik geen echt vaste job heb, blijf ik thuis. Dat is nog altijd goedkoper dan alleen gaan wonen. Zodra dat kan, zal ik dat zeker doen. Maar nu is het handiger en veiliger om bij mijn ouders te blijven.

"Over dat geld is er nooit echt discussie geweest. Ik vind het logisch dat ik een deel van mijn loon aan hen afsta. Ik heb een inkomen, dus kan ik mijn steentje bijdragen. Eigenlijk zou ik het erg ongemakkelijk vinden mocht ik het gevoel hebben dat ik van hen profiteer.

"Mijn ouders hebben er altijd voor gezorgd dat mijn zus en ik heel erg financieel zelfstandig waren. Extraatjes moesten we van ons zakgeld betalen. Eigenlijk vind ik dat beter dan dat je het zomaar in de schoot geworpen krijgt. In die zin ben ik beter voorbereid op wat komen zal.

"Het merendeel van mijn vrienden moet thuis wel iets betalen. Al zijn er ook waar de ouders dat geld op een aparte rekening zetten en hen dat dan als extraatje geven zodra ze het huis verlaten. Uiteraard lijkt me dat aardig meegenomen, maar voor mij hoeft dat zeker niet. Het is goed zoals het is."

VADER

'Normale gang van zaken'

"De rechter in Kortrijk die oordeelt dat een volwassen zoon thuis geen bijdrage moet betalen? Absoluut onterecht, vind ik dat. Als je je kind alle kansen geeft en je offert zoveel jaren op om die groot te brengen en naar school te laten gaan, dan vind ik het niet meer dan normaal dat zij ook iets betalen. Toen onze beide dochters tegelijk op kot zaten, ging mijn loon integraal naar hen. Wij hebben er alles aan gedaan om hen alle kansen te geven."

"Van mij mocht Lisa zolang studeren als ze zelf wou. Maar van zodra ze een loon had, moest ze een bijdrage leveren. Dat wist ze. Het geld groeit niet aan de bomen, wij moeten er ook voor werken. Ik kan me trouwens niet herinneren dat we daar ooit discussies over hebben gehad."

"Over het exacte bedrag hebben we wel wat onderhandeld. Mijn vrouw is iets strenger, wellicht ook omdat zij ook nog alle was en plas doet. Ik vind: je moet geven wat je kunt. Mijn vader is vroeg gestorven en meteen na de middelbare school moest ik gaan werken. Dat was met de loonfiche rechts en het geld links op tafel. Wij moesten alles afgeven. Dat hoeft voor mij zeker niet."

"Wat wij doen met dat geld? Dat gaat in de huishoudpot. Zij eet en drinkt zoals wij. Als wij een biefstuk kopen, eet zij mee. Haar auto of kleren moet ze zelf betalen, net zoals haar vrijetijdsbestedingen. Dat lijkt me een faire verdeling."

"Echt waar, dat verhaal uit Kortrijk vind ik ongelofelijk. Mocht mijn dochter weigeren om een bijdrage te betalen, dan zou ze onder een boom kunnen gaan slapen. Gelukkig beseft ze zelf dat dit een normale gang van zaken is. Je voedt je kinderen op, geeft ze alle kansen en zodra ze financieel zelfstandig zijn, gaan ze het huis uit. Of ze betalen een som geld."