Zoeken naar mensen zonder centen

Italiaans miljonairsstadje neemt maatregelen om rijke vakantiegangers een halt toe te roepen

Het stadje krijgt elk jaar zoveel miljardairs over de vloer, vooral vanuit Rusland, dat het centrum van de stad lijkt op een winkelstraat in hartje Londen. Designerwinkels slijten luxemerken als Brosway, Rolex, Miu Miu en Stuart Weitzman.

Russische miljardairs zoals Roman Abrahamovitsj spenderen elk jaar zo’n 100.000 euro om er een villa te huren, en degenen die er elk jaar terugkomen leggen tot 20 miljoen euro neer om een van de statige villa’s aan de kust te kopen. De dijk staat volgeparkeerd met Hummers en Ferrari’s. Een tafel reserveren in lokale clubs als Twiga kost duizend euro.

En dat is allemaal jammer, zegt burgemeester Umberto Buratti. “We willen het karakter van de stad vrijwaren, in plaats van ze te zien verworden tot een plaats zonder banden, zo anoniem als een tankstation”, oppert hij in de Britse krant The Observer.

Maar de burgemeester werkt aan een aantal maatregelen om die originele inwoners in de stad te houden. Een ervan is het reserveren van mooie lappen grond met een uniek zeezicht, middenin de luxevilla’s, voor betaalbare woningen. Die kunnen alleen worden gekocht door inwoners die geboren zijn in Forte dei Marmi of er al sinds lange tijd wonen.

Want de rijke vakantiegangers jagen de lokale bevolking weg. Door toedoen van de ongeveer 500 miljonairs en miljardairs die elke zomer neerstrijken in Forte dei Marmi zijn de woningprijzen in het stadje de afgelopen jaren pijlsnel de hoogte ingegaan. De norm voor woningprijzen, zo zeggen lokale vastgoedmakelaars, is vijf miljoen euro voor een woning.

Originele inwoners verkasten dus naar het hinterland, waar de woningprijzen normaal zijn. In het stadscentrum verdwijnen ook de lokale kleermakers en artisanale Focaccia-bakkerijen, die voor een groot stuk bepalend waren voor het karakter van de stad. En met de dorpelingen en lokale handelaren verdwijnen ook de tradities van het stadje, dat vroeger werd gefrequenteerd door artiesten als Thomas Mann, Aldous Huxley en Giacomo Puccini.

Ook toen de Italiaanse aristocratie en geldadel neerstreek in Forte dei Marmi, ergens halfweg de twintigste eeuw, bleef het artisanale karakter van de badplaats bewaard, zeggen inwoners. Boodschappen doen per fiets was een elegante traditie. Maar daar hebben de Russische nouveaux riches geen oog voor, opperen ze: die willen alleen maar bling zien. Verhalen gaan onder meer over hoe een Russische oligarch en fiets kocht en meteen de diensten inhuurde van een Italiaanse wielerkampioen om hem ermee te leren rijden. Of poentoeristen die de duurste rode Brunellowijn bestelden in een plaatselijk restaurant, om hem vervolgens aan te lengen met spuitwater.

Het plan van de burgemeester wordt alvast met argusogen gevolgd door andere Italiaanse badsteden die soortgelijke problemen ondervinden. Rijke vakantiegangers die neerstrijken in voorheen authentieke badplaatsen beginnen overigens overal ter wereld wrevel op te wekken. Ook in de Amerikaanse staat Hawaii stuitte het plan om een luxeresort te bouwen op een van de eilandjes onlangs op fors verzet van de lokale bevolking. En twee jaar geleden al deed Renato Soru, de gouverneur van het Italiaanse eiland Sardinië, rijke jachteigenaren geen plezier door torenhoge haventaksen te innen op alle aanmerende boten die geen eigendom zijn van Sardiniërs. Er begint zich stilaan een tegenbeweging af te tekenen tegen de toevloed van rijke toeristen, die in de vroege jaren ‘90 op verschillende vakantieoorden net stevig werd aangemoedigd.

Al is die lokale bevolking zelf niet altijd vrij van schuld geweest wat dat betreft. Ook niet in Forte dei Marmi. “De lokale bewoners waren de eersten die profiteerden van de stijgende woningprijzen, door hun huis met een winst te verkopen en te verhuizen naar het binnenland”, geeft burgemeester Buratti toe. “Daarom mogen de nieuwe, betaalbare huizen die langs de kust kunnen worden gebouwd gedurende twintig jaar niet verkocht worden.”